श्रीसत्शक्ति (सौ.) सिंगबाळ यांच्या सामर्थ्याने माझे मन पुरते भारावून गेले आणि त्यांना माझ्या मनातील सर्वकाही सांगण्याची मला गोडी लागली. त्यांनी माझी सगळ्यांत चांगली मैत्रीण, वेळप्रसंगी गुरु, तर कधी कृपाळू माऊली होऊन माझे परिपालन केले.
पू. राधा प्रभुआजींनी दमदार पावले टाकत नामजपादी उपायांच्‍या खोलीत प्रवेश केल्‍यावर ‘एक रणरागिणी प्रवेश करत आहे’, असे मला जाणवले.
प.पू. वाल्मीकि संत संमेलनात उत्तम धर्मप्रसार कार्यासाठी सनातन संस्थेचा सन्मान भाजपशासित गुजरात राज्याचे मुख्यमंत्री भूपेंद्रभाई पटेल यांच्या हस्ते करण्यात आला.
व्‍याख्‍याने, कीर्तने, प्रवचने विद्वत्ताप्रचुर आणि आकर्षण असणे, मोठा श्रोतृसमुदाय गोळा होणे, ग्रंथसंपत्ती निर्माण करणे, हे काही पांडित्‍याचे खरे लक्षण नाही, ते केवळ शब्‍दज्ञान झाले.
पू. आबांच्या संतसन्मान सोहळ्याला सूक्ष्मातून अनेक संत उपस्थित आहेत आणि सोहळा कोणत्या तरी उच्च लोकात चालू आहे’, असे मला वाटले.
कैलास आश्रम महासंस्थानचे जयेंद्रपुरी महास्वामी आणि हरिहरपूर मठाचे जगद्गुरु श्री श्री श्री स्वयंप्रकाश सच्चिदानंद सरस्वती महास्वामी यांचे हिंदु जनजागृती समितीच्या कार्याला आशीर्वाद !
नामदेव मंदिरात गेल्यावर त्यांनी संत विसोबा शिवपिंडीवर पाय ठेवून झोपले असल्याचे विचित्र दृश्य पाहिले. तेव्हा ते विसोबांना म्हणाले, ‘‘उठी उठी प्राण्या आंधळा तूं काये । देवावरी पाय ठेवियेले ।।
विराग सागर महाराज यांनी १०८ दिवसांचा पायी प्रवास करून ते सिंदखेडराजा येथे पोचले होते. मध्यरात्री दीड वाजता उठून त्यांनी साधना केली. त्यानंतर काही वेळातच त्यांनी देहत्याग केला.
संत नामदेव म्हणू लागले, ‘‘मला माझा विठ्ठल डोळ्यांना दाखवा. इतरांशी मला काय करणे आहे ? तो पहावा, तो भेटावा, एवढीच माझी आस आहे.’’
मृत्यूपूर्वी वृत्रासुराने ‘तू वीट होशील’, असा इंद्राला शाप दिला. हीच वीट पंढरपूरला विठ्ठलाच्या पायाखाली आहे. श्रीहरीने चंद्र राजाला जिथे दर्शन दिले, त्या ठिकाणाला ‘विष्णुपादतीर्थ’ असे नाव पडले.