‘एकदा मला सच्‍चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांचा सत्‍संग लाभला. या सत्‍संगाच्‍या वेळी मला आलेल्‍या अनुभूती आणि शिकायला मिळालेली सूत्रे येथे दिली आहेत.
माता ना तू जगज्‍जननी ।
आम्‍हा साधकांची तू मनोदेवी ॥ १ ॥
‘१५.९.२०२४ या दिवशी पहाटे मला एक स्‍वप्‍न पडले. स्‍वप्‍नामध्‍ये ‘मला एका अतृप्‍त स्‍त्रीचा लिंगदेह त्रास देत आहे’, असे दिसले. तो लिंगदेह माझ्‍या शरिरात प्रवेश करायचा. त्‍या वेळी माझी पुष्‍कळ चिडचिड व्‍हायची आणि त्‍यामुळे…
नामजप करतांना ‘स्‍वतःचा आत्‍मा शरिराबाहेर पडून परात्‍पर गुरु डॉ. आठवले यांच्‍या चरणांवर फूल बनून समर्पित झाला आहे आणि नंतर सहस्‍त्रार चक्रातून पुन्‍हा शरिरात आला आहे’, असे दिसणे अन् प.पू. गुरुदेवांप्रती कृतज्ञता व्‍यक्‍त होणे
साधिकेच्‍या हृदयाच्‍या ठोक्‍यांमधून तिला ‘गुरुदेव, गुरुदेव’, असा आवाज ऐकू येणे आणि या अनुभूतीतून ‘प.पू. गुरुदेवांना साधिकेचा प्रत्‍येक श्‍वास त्‍यांच्‍या चरणी अर्पण व्‍हावा’, असे अपेक्षित आहे’, असे तिला जाणवणे
सद़्‍गुरु गाडगीळकाकांनी माझ्‍या मनात आलेले कर्तेपणाचे विचार गुरुचरणी अर्पण करण्‍यास सांगितले, तरीही माझ्‍या मनात पुनःपुन्‍हा अहंचे विचार येत होते. तेव्‍हा मी ‘सद़्‍गुरु गाडगीळकाका माझ्‍यातील अहं नष्‍ट करत आहेत’, असा भाव ठेवत जप करू लागले. त्‍या वेळी माझ्‍या सप्‍तचक्रांवर उपाय झाले. मला माझ्‍या डोळ्‍यांवर उपाय करतांना वेगळा भाव जाणवला.
‘परात्‍पर गुरु डॉ. आठवले यांनी ‘गुरुकृपायोग’ हा साधनामार्ग सांगितला. त्‍या साधनामार्गाने मी साधना करत असतांना माझे स्‍वभावदोष आणि अहं न्‍यून होत आहेत. गुरुकृपेने मला आनंद मिळत आहे. अधून-मधून माझ्‍या मनाची स्‍थिती पुढीलप्रमाणे असते.
रामनाथी आश्रमातील कु. सिद्धी गावस हिने आध्‍यात्मिक त्रासातून बाहेर पडण्‍यासाठी केलेलेे प्रयत्न, याविषयीचा लेख आपण ९ डिसेंबर या दिवशी पाहिला. आज या लेखाचा अंतिम भाग पाहूया.
‘१६.८.२०२४ या दिवशी मी ‘सच्‍चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांचे हस्‍ताक्षर असलेले कागद आणि सनातन संस्‍थेेची माहितीपत्रके (ब्रोशर्स)’ यांची जिल्‍ह्यांतून आलेल्‍या मागणीनुसार वर्गवारी करण्‍याची सेवा करत होते…