‘खोलीत जाता-येता किंवा प्रसाधनगृहात जातांना तिच्याकडून दार लावण्याचा आवाज कधीच होत नाही. ‘जणू ती गुरुमाऊलीच्या खोलीत जात आहे’, असा तिचा भाव असतो. आम्ही राहात असलेली खोली ती स्वच्छ ठेवते. ‘तिने पसारा केला आणि आम्ही खोली आवरली’, असे कधीच झाले नाही. ती खेळून झाल्यावर खेळणी पिशवीत भरून ठेवते.

‘परात्पर गुरु डॉक्टर, मला रामनाथी आश्रमात येण्याचा निरोप मिळाला, तरी ताण आला नाही, तसेच तुमच्याप्रती कृतज्ञताही वाटली नाही. माझे मन स्थिर आणि निर्विकार होते.