पूर्वी आईला आमची काळजी वाटत असे; परंतु ‘प.पू. गुरुमाऊली सर्वकाही चांगलेच करणार आहेत’, असा भाव ठेवून आता ती निश्चिंत आणि आनंदी रहाते.’
मला वाटले, ‘गंगेचा झरा माझ्या डोक्यावर पडून माझे मन निर्मळ होत आहे.’ माझी प्रक्रियेच्या आढाव्याच्या वेळी पुष्कळ भावजागृती झाली.
साधकांनो, व्यष्टी साधना चांगली करून साधनारूपी झाडाचे मूळ बळकट करा आणि समष्टी साधनेची फलनिष्पत्ती वाढवून या झाडाला लागलेली आनंदाची फळे चाखा !’
सकाळी ५ वाजता पत्नीने उठवल्यावर घरात चोरी झाल्याचे समजणे आणि तेव्हा कोणतीही प्रतिक्रिया न येता स्थिर रहाता येणे
रामनाथी आश्रमातून घरी परत येतांना मला कृतज्ञता वाटत होती. ‘महान परब्रह्मतत्त्व असणारे श्री गुरु यांना मी भेटू शकलो, आश्रमात इतके दिवस रहाण्याची संधी मिळाली…
सकारात्मकता, सेवेची तळमळ आणि गुरूंवरील श्रद्धा या बळावर ते या दुर्धर व्याधीशी संघर्ष करतही आनंदाने सेवा करत आहेत. त्यांच्याविषयी श्री. प्रशांत जुवेकर यांना जाणवलेली सूत्रे येथे दिली आहेत.
जीवनात आलेल्या अनेक कठीण प्रसंगातही ती केवळ देवावरील दृढ श्रद्धेच्या बळावरच स्थिर राहू शकली. मला जाणवलेली तिची गुणवैशिष्ट्ये येथे दिली आहेत.
२५.४.२०२४ या दिवशी श्रीमती मीरा सामंत यांच्या साधना प्रवासातील काही भाग पाहिला. आज पुढील भाग पाहू.
हळूहळू जिवाला कळते की, आपण जरी जप, तप, साधना करत असलो, तरी आपण जगाच्या प्रतिबिंबात म्हणजे ‘मायेत’ अडकत आहोत.
पोकळी दिसताच भरून काढणे, हा ईश्वराचा स्वभाव आहे. ईश्वराला त्याच्या स्वभावानुसार कार्य करू देणे हाच ‘कर्मयोग.’