१२ जुलै या दिवशी सारसबागेत काही मुसलमानांनी नमाजपठण केले होते. या विरोधात हिंदूंनी एकत्र येऊन सारसबागेतील गणपति मंदिरामध्ये शिववंदना सादर केली होती. अशांच्या साहाय्यासाठी हिंदु अधिवक्ते आणि दानशूर यांनी पुढे यायला हवे; कारण आता ही लढाई आपल्या अस्तित्वाची आहे…
असे व्‍हायला समस्‍तीपूर भारतात आहे कि पाकिस्‍तानमध्‍ये ? हिंदूंची कणाहीनता, पोलिसांची निष्‍क्रीयता आणि सरकारची हतबलता यांमुळे धर्मांध उद्दाम बनले आहेत. यावर एकच उपाय आहे, तो म्‍हणजे हिंदु राष्‍ट्राची स्‍थापना !
हिंदुस्थानच्या फाळणीनंतर मुसलमानांचे पाकिस्तान हे राष्ट्र बनले, तसे येथील हिंदूंचे भारत हे ‘हिंदु राष्ट्र’ होणे अपेक्षित होते; परंतु म. गांधी आणि जवाहरलाल नेहरू यांनी तसे होऊ दिले नाही. त्यांनी काही मुसलमानांना ‘इथे राहिला, तरी चालेल’, अशी सवलत दिली.
अत्याचारी हिंदूंच्या सुरक्षेसाठी ‘नमो भवन’ उभारण्यापेक्षा शासनकर्त्यांनी धर्मांधांवर कठोर कारवाई करत वचक बसवावा !
लोकमान्य टिळक, सरदार वल्लभभाई पटेल, स्वातंत्र्यवीर सावरकर, लाला लजपत राय, न्यायमूर्ती रानडे, देशबंधू चित्तरंजन दास अशा अनेक अधिवक्त्यांनी त्या काळात स्वतंत्र भारताच्या स्वातंत्र्यलढ्यासाठी प्रयत्न केले आणि भारताला स्वातंत्र्य मिळवून दिले.
धर्मांध आणि राजकीय पदाधिकारी यांच्या दबावापुढे झुकून कर्तव्य टाळणारे पोलीस काय कामाचे ? अशांना बडतर्फच करायला हवे !
भाग्‍यनगर (हैदराबाद) येथे प्रतिवर्ष गणेशविसर्जनाच्‍या वेळी मुसलमान दंगली घडवून आणायचे. एकवर्ष हिंदूंनी निर्धार करून त्‍यांच्‍यावर प्रतिप्रहार केला. तेव्‍हापासून तेथील दंगली बंद झाल्‍या.
हिंदु धर्माच्या जागी अन्य धर्म असता, तर तो एव्हाना नामशेष झाला असता; मात्र तरीही हिंदु धर्म आणि हिंदु धर्मीय टिकले. इस्लामी आणि ख्रिस्ती आक्रमकांनी हिंदूंची संख्या न्यून करण्याचा प्रयत्न केला, तरीही भारतात हिंदू बहुसंख्य राहिले.
मदरशांना सरकार शेकडो कोटी रुपयांचे अनुदान देऊन त्यांना पोसून हिंदूंचाच घात करायला लावत आहे, हे लक्षात घ्या !
‘जो हिंदुहिताचे काम करेल, तोच देशावर राज्य करेल’, असे हिंदूंनी आता सर्वच राजकीय पक्षांना सांगणे आवश्यक !