कलियुगात ‘पैसा’ हेच सर्वस्व मानले जात आहे. त्यासाठी माणूस प्रसंगी एक नव्हे, तर दोन ठिकाणी कामे करत आहे. निवृत्त झाल्यावरही त्यातच व्यस्त रहात आहे. अरे, काय हे ? पैशामुळे जिवाला उतारवयातही आराम राहिलेला नाही.

महान हिंदु संस्कृतीत आई-वडिलांचा सांभाळ करण्याचे आदेश  प्रशासनाने द्यावे लागणे, हे हिंदू आणि शासनकर्ते यांना लज्जास्पद !

कारणे कितीही असली, तरी विवाहाचे वय नसतांनाही मुला-मुलींचे विवाह लावून देणे, त्यांच्यावर अकाली संसाराचे दायित्व आणि मातृत्व लादणे, हा सामाजिक गुन्हाच आहे. याच्याशी संबंधित असणार्‍या सर्वांवरच कठोर कारवाई होणे आवश्यक आहे. कायदा असूनही मोठ्या प्रमाणात बालविवाह होणे, हे सर्व स्तरांवरील मोठे अपयश आहे.

एकीकडे स्वातंत्र्याचा अमृत महोत्सव जोरात साजरा होत आहे, तर दुसरीकडे काही समस्या संवेदनशीलतेने विचार करायला लावत आहेत. त्यातीलच एक म्हणजे ‘शिक्षण’ ! स्वातंत्र्याच्या ७५ वर्षांनंतरही भारतातील प्रत्येक विद्यार्थ्याला सहजतेने आणि दर्जेदार शिक्षण मिळत नाही, हे अत्यंत क्लेशदायक अन् लोकशाहीला अशोभनीय आहे.