मानवी शरीर विषाने (स्वभावदोष आणि अहं यांनी) व्‍यापलेल्‍या झाडासमान आहे आणि ते विष केवळ गुरुरूपी अमृतानेच स्‍वच्‍छ होऊ शकते. हे गुरुरूपी अमृत मिळवण्‍यासाठी आपले जीवन त्‍यागावे लागले, तरी तो व्‍यवहार स्‍वस्‍त आणि अधिक लाभदायक आहे.
‘साधकांच्या अनेक जन्मांतील स्वभावदोषांचे ओझे न्यून होऊन त्यांचे जीवन आनंदी आहे, हे साध्य होत आहे’,
हे जगत् जननी, तारक-मारक दोन्ही रूपे तुझ्याठायी एकवटली । जणू भक्तांच्या रक्षणासाठी माय-माऊली प्रगटली ।।
गुरुदेव एका वेळी लाखो साधकांचे आत्मनिवेदन ऐकू शकतात आणि त्यांच्यासाठी सर्वकाही करू शकतात, तर आपण आपल्या गुरुदेवांसाठी एकाच वेळी ४ – ५ सेवा करण्याचा एवढा ताण का घेतो ?
‘तो अत्तर आणि कापूर आवडीने लावतो. त्याला चैतन्यमय वस्तूंनी स्वतःभोवती आलेले अनिष्ट शक्तीचे आवरण काढण्यास आवडते. घरात कोणाला आवरण काढतांना पाहिल्यावर तोही लगेच स्वतःवरील आवरण काढतो.
ज्ञानयोगानुसार साधना केल्यास ती प्रामुख्याने बुद्धीने होते. कर्मयोगानुसार साधना केल्यास ती शरीर आणि बुद्धी यांनी होते, तर भक्तीयोगानुसार साधना केल्याने ती मन, बुद्धी आणि शरीर यांद्वारे होते.
राष्ट्राशी संबंधित एखादे महत्त्वपूर्ण दायित्व देतांना एखाद्याचा जन्म कुठे झाला किंवा तो कुणाचा वारसदार आहे, हे न पहाता, त्या व्यक्तीमध्ये क्षात्रधर्म आणि राजधर्म यांना अनुसरून आवश्यक गुण आहेत का, हे पाहूनच पद दिले जावे.
‘कलाकाराने स्वतःतील स्वभावदोष आणि अहं न्यून करून संगीताला साधनेची जोड कशी द्यावी ?’, याचे शिक्षण देणारे ‘महर्षि अध्यात्म विश्वविद्यालय’ !
आपल्याला साधकाविषयी पूर्वग्रह असेल, तर आपण प्रत्येक साधकामध्ये गुरुरूप पहायचा संस्कार मनावर करू शकतो. आपल्याला अन्य कुणाविषयी पूर्वग्रह असेल, तर ‘तोही भगवंताचे रूप आहे’, असा भाव स्वतःत निर्माण करू शकतो.
बंदिशीतून ‘भगवंताचे अनुसंधान साधण्यासाठी आध्यात्मिक अर्थाची आणि आध्यात्मिक आशय व्यक्त करणारी बंदीश असायला हवी’, हे मला समजले.