‘वास्तू’ म्हणजे एखाद्या मोकळ्या जागेवर चार भिंती बांधून बंदिस्त केलेली जागा. त्या जागेला छप्पर असो किंवा नसो, ती वास्तूच असते. या जागेची अधिपती देवता, म्हणजे वास्तुदेवता.
पहलगामच्या आक्रमणाचे प्रत्त्युत्तर म्हणून भारताकडून केल्या जाणार्‍या शिक्षेतून राजसत्तेत काही अंशी क्षात्रतेज कार्यरत होणार !
कालमहात्म्य आणि प्रारब्ध यांचे प्रमाण आपण पालटू शकत नाही; परंतु उपासकाने चांगली साधना केल्यास त्याच्यावर गुरुकृपा होऊन त्याची साधना चांगली होते. त्यामुळे त्याला प्रारब्धाला सामोरे जाण्यासाठी आध्यात्मिक बळ मिळते आणि श्रीगुरूंच्या कृपेसह त्याला नवग्रहांचीही कृपा प्राप्त होते.
मला परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांनी विचारलेल्या ‘सत्ययुगात श्री विष्णूंनी मत्स्य, कूर्म आणि वराह या प्राणी रूपांतील अवतार धारण करण्यामागील कार्यकारणभाव’ या संदर्भात ईश्वरी ज्ञान मिळाले.
शिव ( ॐ नमः शिवाय ) – पृथ्वी-५ , आप- ५ , तेज- १०, वायू – १०, आकाश – ७०, ऐकूण – १००
‘कर्सिव (अक्षरे जोडून वळणदार पद्धतीने सलग लिहिणे)’ लिखाणाच्या पद्धतीमुळे व्यक्तीचे मन आणि बुद्धी यांवर कोणता परिणाम होतो ?’, यांविषयी सूक्ष्मातून प्राप्त झालेले ज्ञान पुढे दिले आहे.
‘मुले जन्माला आल्यावर बहुतेक वेळा रडतात आणि काही मुले जन्मतःच हसरी हसतात. यांची आध्यात्मिक कारणे कोणती ?’, यासंदर्भात देवाच्या कृपेमुळे मला सूक्ष्मातून प्राप्त झालेले ज्ञान पुढे दिले आहे.
‘६१ टक्के आध्यात्मिक पातळीच्या पुढे जीव मानसिक आणि बौद्धिक स्तर ओलांडून आध्यात्मिक स्तराकडे जात असतो…
‘कुठल्याही लिखाणातून सूक्ष्म ऊर्जेचा प्रवाह निर्माण होतो. तो व्यक्तीचे मन आणि बुद्धी येथपर्यंत कसा पोचतो ? लिखाण करतांना शब्दांमध्ये अंतर ठेवल्याने कोणते लाभ होतात ?
भक्त प्रल्हादाचे संचित कर्म कठीण असल्यामुळे त्याच्यावर त्याच्या पित्याच्या आज्ञेने एकामागोमाग एक असे संचित प्रारब्धरूपी मृत्यूयोग ओढवत होते. तरीही भक्त प्रल्हाद डगमगला नाही आणि त्याने प्रत्येक वेळी भगवंताचे श्रद्धेने आणि भक्तीने स्मरण करून संचित प्रारब्धावर मात केली.