‘देहली येथील पत्रकार परिषदेपूर्वी सभागृहाची स्वच्छता तेथील एका स्थानिक स्त्री आणि पुरुष कर्मचार्‍यांनी केली होती; परंतु नंतर साधकांनी आवश्यक ती सभागृहाची स्वच्छता आणि शुद्धी केली.
‘सनातन संस्थेच्या संतांच्या देहातून प्रक्षेपित होणारी शक्ती आणि चैतन्य हे पुष्कळ अधिक प्रमाणात आहे.’ देवाने मला त्याचा अनुभव घेण्याची संधी दिली. त्याबद्दल मला कृतज्ञता वाटली.
‘२.५.२०२० या दिवशी माझ्याकडून झालेली एक चूक मी लिहून सद्गुरु डॉ. चारुदत्त पिंगळेकाकांना पाठवली. तेव्हा त्यांनी मला कळवले, ‘ही चूक केवळ मला न पाठवता अन्य साधकांना पाठवावी (‘शेअर’ करावी).
दूरचित्रवाहिनीवरील श्रीकृष्णाच्या मालिकेतील श्रीकृष्णाला पाहून सद्गुरु डॉ. चारुदत्त पिंगळे यांची आठवण येणे आणि ‘सद्गुरु डॉ. चारुदत्त पिंगळे श्रीकृष्ण आहेत’, असे जाणवणे
‘देहली येथील सेवाकेंद्राची जागा अपुरी पडत असल्याने सेवाकेंद्रासाठी नवीन वास्तू पाहिली. ही जागा शोधतांना, जुन्या सेवाकेंद्रातून नवीन वास्तूत सामानांचे स्थलांतर करतांना, तसेच गृहप्रवेश करतांना साधकांना ‘देव समवेत आहे. तोच शक्ती देत आहे. देवामुळेच सर्व सहजतेने होत आहे’, अशा अनुभूती आल्या. त्या येथे दिल्या आहेत.
विवाहानंतर स्वभावदोष आणि प्रारब्ध यांमध्ये अडकण्यापेक्षा साधना, गुरुसेवा अन् ईश्‍वरप्राप्ती हा केंद्रबिंदू ठेवावा.
‘सद्गुरु पिंगळेकाका म्हणाले, ‘‘जसे देवाचे १ वर्ष, म्हणजे १ दिवस असतो, तसे ‘मलाही १ दिवसच झाला आहे’, असे वाटते.’’ त्यांच्या या बोलण्यातून ‘ते ईश्‍वराशी किती एकरूप झाले आहेत !’, हे लक्षात आले.
गुरूंसंदर्भातील शिष्याच्या विचारांत टप्प्या-टप्प्याने कसा पालट होत जातो, याची अद्वितीय माहिती सद्गुरु चारुदत्त पिंगळे यांनी या लेखात दिली आहे.
‘२७.७.२०२० या दिवशी सकाळी सद्गुरु पिंगळेकाका अल्पाहार करण्यासाठी बसले होते. त्यावेळी त्यांच्या सदऱ्याच्या रंगांच्या छटांसंदर्भात आलेल्या अनुभूती . . . .
अंतर्मनावर साधनेचे संस्कार करण्यासाठी माझ्यापेक्षा सद्गुरु काकांनीच अधिक कष्ट घेतले आहेत आणि ते आजही अखंड साहाय्य (कृपावर्षाव) करतच आहेत. त्यांतील काही प्रसंग कृतज्ञतारूपाने श्री गुरुचरणी अर्पण करीत आहे . . .