आपण तीर्थक्षेत्राच्या ठिकाणी गेलो, म्हणजे संकल्प  सोडतो. गंगेतील पाणी घेऊन गंगेतच आपण संकल्प सोडतो. त्याचप्रमाणे भगवंताचे साहाय्य घेऊन जनताजनार्दनाला पोटभर जेवू घालून संतुष्ट करण्यात मुळीच दोष नाही.

नामात प्रेम, भगवंताचे अनुसंधान, अनन्य शरणागती, भगवंताचा साक्षात्कार या गोष्टी मिळाल्याविना समाधान मिळत नाही. तेव्हा एक समाधान मागितले की, एवढ्या सर्व गोष्टी देऊनच त्याला ते देता येईल.

दृष्टी चांगली होण्यासाठी भगवंताचे नामस्मरण करावे आणि ते कानांनी ऐकण्याचा अभ्यास ठेवावा. यामुळे चित्त एकाग्र होण्यास साहाय्य होईल आणि दृष्टी स्वच्छ होईल.

वैद्यकीय शास्त्राच्या आवाक्याबाहेरची अलौकिक घटना ! यानंतर आजोबांनी अखेरचा श्वास सोडला. त्या वेळी लक्षात आले, ‘अनुग्रह झाला, म्हणजे काय झाले !’

आपण स्‍वतःला नास्‍तिक म्‍हणवतो, तर त्‍याने जेथे ‘लाथ मारीन तेथे पाणी काढीन’, अशी धमक दाखवली पाहिजे.