हिंदू लहान वयात त्‍यांच्‍या मुलींना भगवद़्‍गीता का शिकवत नाहीत ? ‘परधर्मापेक्षा स्‍वधर्म श्रेष्‍ठ आहे’, याची शिकवण भगवद़्‍गीतेमध्‍ये देण्‍यात आली आहे. हे शिक्षण मिळाले, तर हिंदु युवती लव्ह जिहादला बळी पडणार नाहीत. कायद्याने नाही, तर संस्‍कार आणि संस्‍कृती यांमुळेच लव्ह जिहादला रोखता येईल.
हिंदु धर्म आणि संस्‍कृती यांचे रक्षण करणे आपले कर्तव्‍य आहे. हिंदु धर्म हा दुर्बलांचा नाही. हिंदूंनी प्रभु श्रीराम आणि भगवान श्रीकृष्‍ण यांच्‍याप्रमाणे अन्‍यायाच्‍या विरोधात लढले पाहिजे.
या विवाहाला सामाजिक माध्यमांवरून विरोध केला जात होता. या पार्श्‍वभूमीवर पाटलीपुत्र येथे रस्त्याच्या कडेला मोठमोठे फलक लावून या विवाहाला विरोध केला जात आहे.
आज हिंदु मुलींना मारले जाते आणि त्याचा प्रतिकार करण्यासाठी एकही आवाज उठत नाही, ही किती लाजिरवाणी गोष्ट आहे ! आपण सरकारकडे किमान एक कायदा करण्याची मागणी करू शकतो.
हिंदु विभाजित झाला, म्हणजे देश विभाजित झाला. तेव्हा जातीभेदातून बाहेर पडून ‘मी केवळ हिंदु आहे’, असा परिचय आपल्या अंतरात्म्याला करून द्या. संघटित होऊन हिंदु पीडित आणि शोषित बंधू यांना बळकट करण्याचे कार्य करूया.
लव्ह जिहादला बळी पडलेल्‍या एकातरी हिंदु युवतीची स्‍वरा भास्‍कर हिने भेट घेतली असती, तरी तिला खरा प्रकार समजला असता;
जोपर्यंत आपण धर्मांधांच्या १०० पावले पुढे जाणार नाही, तोपर्यंत ‘लव्ह जिहाद’, ‘धर्मांतर’ यांसारख्या समस्यांशी झुंजत रहाणार आहोत. ज्या लोकांनी तलवारीच्या भीतीने मुसलमान पंथ स्वीकारला, ते आपलेच लोक होते.
या घटनेतून धर्मांध मुसलमानांकडून हिंदु तरुणींचा कोणत्या थराला बुद्धीभेद केला जातो, हे लक्षात येते ! अशा घटना रोखण्यासाठी कोणतेही सरकार प्रयत्न करत नसल्याची ही स्थिती हिंदु राष्ट्र अपरिहार्य करते !
हे लव्ह जिहादचे प्रकरण असल्याने पोलिसांनी त्या दृष्टीने अन्वेषण करून आरोपींच्या विरोधात कठोर कारवाई करावी, जेणेकरून असे फसवणुकीचे प्रकार परत घडणार नाहीत !
सद्यःस्थितीत युवतींनी ‘लव्ह जिहाद’च्या माध्यमातून प्रेमाच्या जाळ्यात ओढून फसवणार्‍यांपासून सावध रहावे. आपल्या संगतीचा परिणाम आपले विचार आणि आचार यांवर होत असतो.