कलियुगात सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांनी साधकांच्या रक्षणासाठी प्राणशक्तीवहन पद्धतीनुसार उपाय सांगितले आहेत. हे उपाय पृथ्वीवरील ‘संजीवनी’ या वनस्पतीसारखेच आहेत. रामायण काळात हनुमंत साक्षात् रुद्रावतार होता. त्यामुळे त्याला दुर्गम पर्वतावरून ‘संजीवनी’ ही वनस्पती आणणे शक्य झाले.
शिबिरात एका साधकाने सद्गुरु डॉ. मुकुल गाडगीळ यांचा संदेश वाचून दाखवला, ‘ही रणभूमी आहे. येथे सूक्ष्म युद्ध चालू आहे.’ ‘सच्चिदानंद परब्रह्म गुरुदेवांनी तसा भाव माझ्यात आधीच निर्माण केला’, त्याबद्दल मी सच्चिदानंद परब्रह्म गुरुदेवांच्या चरणी कोटीशः कृतज्ञता व्यक्त करतो.
‘सनातनच्या संत पू. (श्रीमती) निर्मला दातेआजी (वय ९१ वर्षे) गत ८ मासांपासून बेशुद्धावस्थेत आहेत. पू. आजींवर वैद्यकीय उपायांसमवेत विविध आध्यात्मिक स्तरावरील उपायही करण्यात येत आहेत…
वस्त्र परिधान केल्यावर मला माझा देह पुष्कळ हलका वाटत होता, तसेच काही वेळा चालतांना ‘माझा देह तरंगत आहे’, असे मला वाटत होते.
व्यक्ती गंगामातेची आरती भावपूर्ण करत असल्याने गंगामातेच्या तत्त्वाच्या लहरी गंगानदीत प्रवाहित होतात. गंगामातेची आरती भावपूर्ण केल्यास वातावरणात त्रासदायक स्पंदने न रहाता चैतन्य प्रवाहित होते.
‘एखादा साधक किंवा शिष्य हा योग्य मार्गाने आध्यात्मिक वाटचाल करत आहे, तसेच योग्य ती समष्टी सेवा तळमळीने करत आहे’, तेव्हाच ते त्याची आध्यात्मिक उन्नती आणखी जलद होण्यासाठी त्याला गुरुमंत्र देतात.
सर्वसाधारणपणे महाकुंभामध्ये येणारे भाविक स्वतःच्या आध्यात्मिक उन्नतीसाठी येतात; पण साधकांच्या मनात समाजोद्धाराचा उद्देश होता. महाकुंभमेळ्यामध्ये तळमळीने, त्यागी वृत्तीने आणि प्रतिकूल हवामानात समष्टी सेवा करणारे साधक धन्य आहेत ! ती त्यांची समष्टी तपश्चर्याच आहे !!
काही क्षण मला बरे वाटायचे आणि मग पुन्हा त्रास व्हायचा. त्रास होत असलेल्या स्थानावर उपाय केल्यावर दाब न्यून झाल्याचे मला जाणवत होते; पण माझा शारीरिक त्रास न्यून होत नव्हता.
करंगळीतून आकाशतत्त्व अगदी अल्प प्रमाणात प्रक्षेपित होते. करंगळीच्या पुढील बोटांतून आकाशतत्त्व प्रक्षेपित होण्याचे प्रमाण वाढत जाऊन शेवटच्या अंगठ्यातून ते सर्वाधिक प्रमाणात प्रक्षेपित होते.
मला खोलीतील नाद आणखी स्पष्ट ऐकायला आला. त्या वेळी मला पुष्कळ शांत वाटले आणि माझे ध्यान लागल्यासारखे झाले, तसेच ‘त्याच स्थितीत रहावे’, असेही मला वाटले.