दुर्जन मनुष्य मातीच्या मडक्यासारखा सहजच फुटून जातो आणि मग त्याचे जुळणे कठीण असते. सज्जन मनुष्य सोन्याच्या कलशासारखा असतो, जो तुटू शकत नाही आणि तुटला तरी शीघ्र जुळू शकतो.

‘हे आत्मज्ञानी सद्गुरूंनो ! हे निर्दोष नारायणस्वरूप संतांनो !आम्ही आपल्या कृपेचेच आकांक्षी आहोत. दुसरा काही उपाय नाही. आता न सत्तेमुळे विश्वाची अशांती दूर होईल, न अक्कलहुशारीने आणि न शांतीदूतांच्या साहाय्याने. केवळ आपल्या अहैतुकी कृपेचा वर्षाव व्हावा !’