मी माझ्या बुद्धीने जेवढा विचार करतो, त्या विचारांच्या क्षेत्रात कुठे देव आहे, असे जाणवत नाही; पण माझ्या बुद्धीच्या कक्षेत येते, तेवढेच खरे असेही मी मानू शकत नाही. माझ्या बुद्धीच्या पलीकडे काही म्हणून असणारच – केरूनाना, सज्जन आणि प्रामाणिक !
आपल्या उणिवांची जाणीव असणे’, ही सर्वांत महान विद्या आहे, तर ‘स्वतःला बुद्धीमान समजणे’, ही सर्वांत मोठी अविद्या होय.
नाम हे भाव उत्पन्न करते. भावयुक्त अंत:करणाने आपण नाम घेतले, म्हणजे आपले काम शीघ्र होते. भगवत्प्राप्ती हे आपल्या जीवनाचे ध्येय ठरवून आपण नेहमी त्याच्याभोवती फिरत असावे, म्हणजेच त्याच्या अनुसंधानात असावे. आपल्या पैशावर स्वतःची सत्ता नाही, आपल्या माणसांवर स्वतःची सत्ता नाही. म्हणून स्वतःचे कर्तव्य तेवढे करावे आणि ते करत असतांना स्वतःचे मन दुश्चित्त होऊ देऊ नये. … Read more
त्याच्याजवळ मागावे की, प्रपंचात दैन्यपण नसावे आणि नाम घेण्याची दृढ बुद्धी असावी.
‘दुःखसागरातून पार पडण्याचे एकमेव साधन म्हणजे नामस्मरण ! अखंड नामस्मरणाने अशी शक्ती प्राप्त होते की, मनाचे प्रत्येक दुःख आणि संकट दूर होते.
‘मनन, चिंतन आणि ध्यान यांमध्ये एकाग्र होण्याचा प्रयत्न करा. ईश्वरी चिंतनात मन एकाग्र झाल्यानंतर तेथे तल्लीन व्हा. जेव्हा मन चिंतनात एकरूप होईल, तेव्हा खर्या अर्थाने अध्यात्माचा मार्ग सापडेल !
पू. ह.भ.प. धोंडिराम कृष्णा रक्ताडे महाराज यांनी निर्मिलेले अभंग हे सर्वसामान्य मनुष्याला समजतील असे साधे, सोपे आणि भक्तीचा अविट गोडवा असलेले आहेत. त्यातील काही अभंग प्रसिद्ध करत आहोत.
सध्याच्या काळात संस्कृत भाषा प्रचलित नसल्यामुळे त्या संस्कृत श्लोकांचा अर्थ सर्वसामान्य वाचकांना कळत नाही. यासाठी लेखकांनो, लिखाणात श्लोकांसह त्यांचा अर्थही दिल्यास वाचकांना त्याचा अधिक लाभ होईल.
‘वर्तमान आणि भविष्य काळासाठी, तसेच भीती वाटणारी संकटे अन् होणारा अनर्थ हे सर्व टाळण्यासाठी तुम्ही परमेश्वराकडे कसलीही मागणी करू नका.