हिंदु समाज धर्मग्लानीच्या काळापूर्वीच्या गौरवशाली इतिहासातून प्रेरणा का घेत नाही ? प्रभु श्रीरामाने ऋषिमुनींचे दुष्ट राक्षसांपासून रक्षण करून आपल्या धर्माचे पालन केले नाही का ?
रामनाथी (गोवा) सनातनच्या आश्रमातील साधकांची संख्या दिवसेंदिवस वाढत असून स्वयंपाकघरातील विविध सेवांसाठी साधकसंख्या अपुरी पडत आहे. ‘दिवसभरात ६ – ७ घंटे बसून धान्य निवडू शकतील’, अशी शारीरिक क्षमता असलेले आणि ‘धान्यातील खडे किंवा अन्य कचरा पाहू शकतील’, अशा साधकांची आवश्यकता आहे.
८ मे २०२२ या दिवशीच्या लेखात ‘परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांचा ग्रंथांविषयी असणारा भाव’ आणि ‘ग्रंथसेवेच्या संदर्भात परात्पर गुरु डॉक्टरांचे घडलेले गुणदर्शन’ या पैलूंविषयी पाहिले . आज या लेखाचा पुढील भाग पाहूया.
चित्तामध्ये स्वयंसूचना ग्रहण होण्यासाठी सूचनेभोवती चैतन्याचे वलय असणे, म्हणजे नुसते शब्द नको, तर भावाचे आलंबन करून चित्तामध्ये तात्पुरते चैतन्य निर्माण करणे आवश्यक आहे. असे केले, तरच ती सूचना आवश्यक त्या ठिकाणी जाऊन अपेक्षित परिणाम होतो.
सर्व साधकांनी स्वतःत हनुमानाप्रमाणे सेवकभाव (दास्यभाव) निर्माण होण्यासाठी प्रयत्न करावेत. त्यामुळे त्यांच्यात नम्रता, लीनता, गुरुनिष्ठा, गुरूंचे मन जिंकण्याची आंतरिक तळमळ आदी गुण वृद्धींगत होऊन अहंचे निर्मूलन होऊ लागेल आणि साधकांसाठी ईश्वरप्राप्तीचा मार्ग सुकर होईल !
‘१९ फेब्रुवारी २०२२, २८ फेब्रुवारी २०२२ आणि १ मार्च ते ३ मार्च २०२२ या दिवशी ‘निर्विचार’ हा नामजप करतांना माझ्या जपमाळेला चंदनाचा सुगंध येऊन तो २ घंटे टिकून होता. ४.३.२०२२ या दिवशीही ‘निर्विचार’ हा नामजप करतांना जपमाळेला १ घंटा चंदनाचा सुगंध येत होता.’
देवपूजा झाल्यावर आरती करण्यापूर्वी माझ्या पत्नीने (सौ. मीनाक्षी यांनी) भावप्रयोग सांगितला. तेव्हा मला ‘आश्रमात (घरी) सूक्ष्मातून परात्पर गुरु डॉ. आठवले, प.पू. रामानंद महाराज, प.पू. पटेलबाबा, प.पू. दास महाराज आणि प.पू. परूळेकर महाराज यांचे आगमन झाले’, असे जाणवले.
‘अध्यात्माचे ज्ञान नसतांनाही साधना समजणे अन् ती चालू रहाणे’, ही केवळ गुरुकृपा असल्याविषयी पू. देयान ग्लेश्चिच यांना सूक्ष्मातून मिळालेले ज्ञान !
‘मनुष्य कितीही शिकला आणि त्याने कितीही ज्ञान मिळवले, तरी ‘मिळालेल्या ज्ञानाच्या सागरातून एखाद्या प्रसंगी नेमक्या कोणत्या ज्ञानाचा उपयोग करायचा ?’, हे बुद्धीने ठरवणे फार अवघड असते.
‘हाती ‘शस्त्र न घेता’ तो युद्धाला उभा आहे. केवळ ‘लगाम’ त्याच्या हाती आहेत. ‘कुठे थांबायचे ? कुठे वळायचे ? पुढे केव्हा जायचे ? मागे केव्हा यायचे ?’, हे त्याला ज्ञात आहे.