स्वभावदोषांवर स्वयंसूचना देऊन होणार्‍या लाभापेक्षा ‘परात्पर गुरु डॉक्टरांनी एकेका साधकाला त्याच्यामधील गुणांना हेरून आपलेसे केले आहे,’ या विचाराने माझ्या मनातील स्वभावदोष आणि अहं यांचे विचार न्यून होत होते. मला त्याचाच अधिक लाभ झाला.
२४ फेब्रुवारी २०२१ या दिवशी ब्रह्मचैतन्य गोंदवलेकर महाराज जयंती आहे. या निमित्ताने…
‘निवडून येण्यासाठी राजकारण्यांना जनतेला खुश करावे लागते. याउलट साधना करणार्‍याला देव स्वतःहून निवडतो !’ – (परात्पर गुरु) डॉ. आठवले
‘‘हा प्रारब्धाचा भाग असून गुरु प्रारब्धाची तीव्रता न्यून करतात. तेव्हा तू अधिकाधिक नामजपादी उपाय कर अन् गुरुदेवांशी सूक्ष्मातून बोल.’’ अशा प्रकारे त्यांनी मला गुरुदेवांच्या सतत अनुसंधानात रहाण्यास सांगितले.
२३ फेब्रुवारी या दिवशी प्रसिद्ध केलेल्या या लेखाच्या आठव्या भागात आपण साधिकेला परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांच्या अमृत महोत्सव सोहळ्याच्या दिवशी आलेल्या विषयीच्या अनुभूती पाहिल्या. आज त्या पुढील सूत्रे पाहूया.
प.पू. गुरुदेव चराचरात व्यापले आहेत । न भेटायला ते कुठे एक आहेत । ते तर चराचरात व्यापले आहेत ॥ जिकडे दृष्टी फिरवाल । तिकडे ते आहेत ॥
केवळ सजीवच नाही, । तर निर्जीव गोष्टींमध्येही ते आहेत ॥ प्रत्येकाला त्या भावानेच भेटा । म्हणजे त्या भावातच ते आहेत ॥
संन्यासी मृत्यूची इच्छा करत नाही आणि जिवंत रहाण्याचीही करत नाही. ज्याप्रमाणे एखादा सेवक आपल्या स्वामींच्या आज्ञेची वाट पहातो, त्याप्रमाणे तो केवळ काळाची प्रतीक्षा करतो.
साधनेमुळे आत्मबळ वाढून ताणतणाव, संघर्ष, नकारात्मकता, तसेच अत्यंत प्रतिकूल परिस्थितीला सामोरे जाते येते. दिवसेंदिवस वाढत चाललेल्या आत्महत्यांचे प्रमाण पहाता समाजाला साधना शिकवणे किती अपरिहार्य आहे, हे मनावर बिंबवणारी घटना !
कालच्या लेखात रुग्णालयात असतांना साधिकेने भावाच्या स्तरावर केलेले प्रयत्न आणि रुग्णालयातही साधिकेकडून गुरुदेवांनी सेवा करवून घेणे याविषयीचा भाग पाहिला. आज लेखाचा अंतिम भाग देत आहोत.
महर्षि अध्यात्म विश्‍वविद्यालयाच्या ६८ टक्के आध्यात्मिक पातळीच्या साधिका कु. प्रियांका लोटलीकर यांनी रामनगर (बेळगाव) येथील सनातनचे संत पू. शंकर गुंजेकर यांच्याशी ‘साधनेचा प्रवास’ याविषयी साधलेला संवाद येथे दिला आहे.