आताचा आपत्काळ आपल्याला अतिशय कठीण वाटतो; पण हा काळ संधीकाळही आहे. ‘या काळात साधनेचे थोडे जरी प्रयत्न केले, तरी त्याचे फळ अधिक प्रमाणात मिळते’, हे या संधीकाळाचे महत्त्व आहे.

प.पू. डॉक्टरांच्या कृपेमुळे ‘आम्ही उभयता सहजपणे काहीही त्रास न होता पूर्णवेळ साधक कसे झालो ?’, याविषयीची सूत्रे पाहिली. या भागात पूर्णवेळ साधना करायचा निर्णय घेतल्यावर नातेवाईक आणि मित्र यांनी केलेले साहाय्य याविषयीची माहिती दिली आहे.    

आपण शारीरिक त्रासासाठी औषधोपचार घेतो. मानसिक त्रासासाठी उत्तरदायी साधकांचे साहाय्य घेऊन त्यांच्याकडून आपल्या मनातील विचारांना योग्य ती सकारात्मक दिशा घेतो, तसेच स्वभावदोष निर्मूलन प्रक्रिया राबवून स्वयंसूचना देतो. 

‘सात्त्विक’ला (कुत्र्याला) तीव्र मधुमेह असूनही तो आनंदी आणि देवाच्या अनुसंधानात असल्याचे जाणवणे अन् त्याच्या माध्यमातून प्राण्यांचे वैद्य सनातन संस्थेच्या कार्याशी जोडले जाणे 

प.पू. डॉक्टरांच्या सहवासात असतांना आम्ही सेवेकडे आकर्षिले गेलो आणि ‘काही दायित्व घेऊन सेवा करावी’, असे आम्हाला वाटू लागले. पूर्णवेळ साधना करू लागल्याची प्रक्रिया होतांना ‘प.पू. डॉक्टरांनी आम्हाला अलगदपणे पूर्णवेळ साधक कसे करून घेतले ? याविषयीची सूत्रे येथे दिली आहेत.

गुरुदेवांनी मला कु. अपाला औंधकर हिच्यासारखी आध्यात्मिक मैत्रीण दिली. तिच्या मनात श्रीमन्नारायणाप्रती पुष्कळ भाव आहे. माझ्यात काही स्वभावदोष आहेत आणि अपालामध्ये त्याच्या विरुद्ध गुण आहेत. ‘स्वभावदोषांचे गुणांमध्ये रूपांतर होण्यासाठी परात्पर गुरुदेव मला अपालाच्या माध्यमातून पुष्कळ साहाय्य करतात.’