केवळ प्रवचने नकोत, हेही करा !
‘रामायण, छत्रपती शिवाजी महाराज इत्यादींवर केवळ प्रवचने नकोत, तर वानरसेना, मावळे सिद्ध करायला हवेत !’
‘रामायण, छत्रपती शिवाजी महाराज इत्यादींवर केवळ प्रवचने नकोत, तर वानरसेना, मावळे सिद्ध करायला हवेत !’
‘श्रीहरीला ‘सूर्याला अर्घ्य देणे, तुळशीला पाणी घालणे आणि देवपूजा करणे’, या कृती पुष्कळ आवडतात. त्याला रांगोळी काढायला आवडते आणि ‘आई कशी रांगोळी काढते ?’, ते पाहून तोसुद्धा रांगोळीमध्ये रंग भरतो.’
मला शिकायला मिळाले की, ‘ईश्वरासाठी आपण कोणतीही गोष्ट करतांना आपल्या मनाने न करता प्रार्थना करून शरणागतभाव ठेवूनच करावी लागते.’
‘सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. जयंत आठवले यांच्या ब्रह्मोत्सवाच्या निमित्ताने रामनाथी (गोवा) येथील सनातनच्या आश्रमात १४ आणि १५.५.२०२३ या दिवशी चंडियाग होता. त्या दिवशी चंडियागाचे संगणकीय प्रणालीद्वारे प्रक्षेपण पहातांना साधकांना आलेल्या काही अनुभूती आपण ४ नोव्हेंबर या दिवशी पाहिल्या. आज उर्वरित भाग पाहूया.
‘२२.५.२०२२ या दिवशी महर्षींच्या आज्ञेने परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांच्या ८० व्या जन्मोत्सवानिमित्त झालेल्या रथोत्सवाच्या वेळी त्यांच्या स्वागतासाठी साधक दुतर्फा उभे होते. तेव्हा मीही तेथे उभी होते. त्या वेळी मला जाणवलेली सूत्रे आणि आलेल्या अनुभूती येथे दिल्या आहेत.
‘काही जणांची आडनावे ‘गळाकाटू, ढेकणे, म्हैसधुणे, चिकटे, चकणे, चोर, चोरटे, रगतचाटे, चोरमुले, चोरे, बहिरे, दहातोंडे, पायमोडे, डोईफोडे, मानकापे, तांगतोडे’, अशी असतात. ‘शब्द, स्पर्श, रूप, रस, गंध आणि त्याच्याशी संबंधित शक्ती एकत्र असतात’, या सिद्धांताप्रमाणे वरील आडनावे उच्चारल्यावर त्या आडनावांच्या अर्थाप्रमाणे त्यांतून त्रासदायक स्पंदने प्रक्षेपित होतात…
‘मला होणार्या आध्यात्मिक त्रासात वाढ झाली होती. मला रात्री झोपतांना पाय पूर्ण गळून गेल्यासारखे जाणवत असे. मला पाय हलवताही यायचे नाहीत. मला झोप येत नसे. मी पायांना गोमूत्र लावून नामजपादी उपाय करत असे. मला असा त्रास दीड मास झाला…
‘भारतापासून पाकिस्तान आणि बांगलादेश स्वतंत्र होणे, भारतातील धर्मांधांनी ‘काश्मीर पाकिस्तानचा आहे’, असे म्हणणे आणि भारतात सर्वत्र आतंकवादी असणे, ही अहिंसावादी महात्मा गांधी आणि काँग्रेस यांची भारताला देणगी आहे. त्या विचारसरणींना हरवून हिंदु राष्ट्राची स्थापना केल्यावरच भारताची सर्वच क्षेत्रांत प्रगती होईल !’
माझ्या मनात ‘अपराधीभाव, कृतज्ञताभाव आणि शरणागतभाव’ अशा विविध भावांचे तरंग आलटून पालटून सहजतेने तरंगत होते. माझे मन एकदम शांत झाले.
पूर्वी यशिता फारशी कुणाबरोबर बोलायची नाही. तिचा नामजप वाढू लागल्यावर तिच्यात पालट झाले. ती आता तिच्या मैत्रिणींशी बोलते आणि खेळते. तिचा भित्रेपणा जाऊन तिची श्रद्धा वाढली आहे.