साध्या माणसाने विशेष खोलात न शिरता सांगितल्याप्रमाणे नाम घ्यावे. त्याचे कल्याण झाल्याखेरीज रहाणार नाही.

प्रत्‍येक माणसाने आपल्‍या प्रपंचापासून परमार्थ करायला शिकले पाहिजे. हेच आपल्‍या जीविताचे सार आहे. अनन्‍यतेखेरीज भगवंताची प्राप्‍ती नाही; त्‍यातच भक्‍ती जन्‍म पावते.

ईश्‍वर हा मानवाचा शोध आहे. माणसाने ईश्‍वर निर्माण केला नाही. ईश्‍वराचे अस्‍तित्‍व माणसाने शोधून काढले. कोलंबस याने अमेरिका खंड निर्माण केला नाही, तर शोधून काढला.

सद्गुरु हे गाडीवानाचे काम करतात आणि आपल्या देहरूपी गाडीला योग्य रस्त्यावरून नेतात. आपण नेहमी भगवंताच्या अनुसंधानात मग्न असावे आणि गाडीवानावर विश्वास ठेवून निर्धास्त असावे, मग कसलाच धोका उरणार नाही !

एका जन्मातील आठवणी आणि त्याचे रागद्वेष सांभाळता सांभाळता माणसाचा जीव हैराण होतो, तर जन्मजन्मांतरीच्या आठवणी अन् त्या संदर्भातील रागद्वेषाचा बोजा सांभाळणे किती कठीण होईल !

नाम हे भाव उत्पन्न करते. भावयुक्त अंत:करणाने आपण नाम घेतले, म्हणजे आपले काम शीघ्र होते. भगवत्प्राप्ती हे आपल्या जीवनाचे ध्येय ठरवून आपण नेहमी त्याच्याभोवती फिरत असावे, म्हणजेच त्याच्या अनुसंधानात असावे. आपल्या पैशावर स्वतःची सत्ता नाही, आपल्या माणसांवर स्वतःची सत्ता नाही. म्हणून स्वतःचे कर्तव्य तेवढे करावे आणि ते करत असतांना स्वतःचे मन दुश्चित्त होऊ देऊ नये. … Read more