ज्या ठिकाणी प्रेम संपन्न होते, त्या ठिकाणी सद्भाव वाढतो. इतका वाढतो की, तो शब्दांत सांगता येत नाही. शब्दाविना संवादाचा रस्ता अध्यात्मात आहे.

देहभावाशी निगडित झालेल्या ‘मी’चा जेव्हा अंत होतो, चित्तशुद्धी झाल्यावर खोट्या ‘मी’चा अंत आणि खर्‍या ‘मी’चा जन्म होतो, तोच ‘एकांत’ होय.

नाम हे शाश्वत आहे. ते पूर्वी टिकले, आताही आहे आणि आपण गेल्यावरही ते रहाणार आहे. सृष्टीचा लय झाला, तरी ते शिल्लक रहाणारच. नाम म्हणजे ईश्वर होय.