‘मडगाव (गोवा) येथील सां जुझे दि आरियाल या ठिकाणी डी फर्नांडिस या युवकाने दारूच्या नशेत आक्रमक होऊन हाताचा ठोसा काचेच्या खिडकीवर मारल्यानंतर हाताची नस तुटल्याने त्याला जीव गमवावा लागला.
वस्तूतः दुसर्‍या कुणाला सुधारता येतच नाही. कुणी कुणाचे ऐकत नाही. महर्षि व्यासांसारख्या थोर माहात्म्यालाही, प्रज्ञावंत पुरुषालाही ‘माझे कुणी ऐकत नाही’, असेच म्हणावे लागले, तेथे सामान्यांची काय कथा ? सुधारणे शक्य आहे केवळ आपले आपणाला.
‘वक्‍फ बोर्डाविषयी आता मुसलमान समुदायच हा विचार करतो आहे की, वक्‍फ बोर्डाचे काम माफियाप्रमाणे चालते आणि हे बोर्ड नाही, तर भ्रष्‍टाचाराचा अड्डा आहे’.
ब्रिटीश शिक्षण कायद्याने गुरुकुल शिक्षण रहित करण्‍यात आले. परिणामी आतापर्यंतच्‍या सर्व पिढ्या धार्मिक ज्ञानापासून वंचित राहिल्‍या. त्‍यामुळे आज धर्मांतर, देवतांचा अपमान आणि हिंदूंमध्‍ये अभिमान नसणे अशा समस्‍यांना तोंड द्यावे लागत आहे.
१४.३.२०२३ या दिवशी पुणे येथील सौ. मनीषा महेश पाठक (वय ४२ वर्षे) सनातनच्‍या १२३ व्‍या (समष्‍टी) संतपदी विराजमान झाल्‍याचे सद़्‍गुरु स्‍वाती खाडये यांनी घोषित केले. त्‍या सोहळ्‍यात आरंभी सद़्‍गुरु स्‍वाती खाडये यांनी सौ. मनीषा पाठक यांचा साधनाप्रवास जाणून घेण्‍यासाठी त्‍यांची मुलाखत घेतली…
मागील भागात ४.१.२०२५ या दिवशी श्री. निषाद देशमुख यांना सूक्ष्म ज्ञानाचे टंकलेखन करतांना किंवा सूक्ष्म परीक्षण करतांना होणारे त्रास आणि त्‍यावर त्‍यांनी स्‍थूल आणि आध्‍यात्मिक स्‍तरावर केलेले उपाय पाहिले. आता त्‍याचा पुढील भाग येथे दिला आहे.
‘सध्‍याच्‍या आपत्‍काळात वाईट शक्‍तींचे त्रास पुष्‍कळ वाढले आहेत. त्‍यामुळे बहुतांशी साधकांवर दिवसभर मधे मधे काळे (त्रासदायक) आवरण येत असते. साधकांनी मधे मधे ते काढत रहावे. रात्री झोपायला जाण्‍यापूर्वी आवरण न काढल्‍यास रात्रभर आवरणयुक्‍त राहिल्‍याने वाईट शक्‍तींचे आक्रमण अधिक होण्‍याची शक्‍यता असते.
योगतज्ञ प.पू. दादाजी वैशंपायन यांना सेवेसाठी साधक हवा आहे’, हे कळल्‍यानंतर परात्‍पर गुरु डॉ. आठवले यांनी मला त्‍यांच्‍याकडे सेवेला पाठवले. तेव्‍हा परात्‍पर गुरु डॉक्‍टर मला म्‍हणालेे, ‘‘तू करत असलेली सेवा अन्‍य कुणीही करेल; पण योगतज्ञ दादाजी यांच्‍यासारख्‍या महान संतांची सेवा मिळायला महाभाग्‍य लागते.’’
इमारतीच्‍या बाहेरील सेवा पूर्ण झाली. इमारतीच्‍या आतील सेवा करणे शेष होते. तेव्‍हा माझा उजव्‍या पायाचा घोटा सुजला आणि तेथे व्रण (जखम) झाला. त्‍यावर औषधोपचार चालू होते. तेव्‍हा मला वेदना होत असत आणि गुरुदेवच वेदना सहन करण्‍याची शक्‍ती देत होते. त्‍या कालावधीत केरळ येथील साधकांनी मला पुष्‍कळ साहाय्‍य केले.
‘माझी आई श्रीमती नीता सुखटणकर (वय ७५ वर्षे) हिच्‍या आयुष्‍यात अनेक चढ-उतार आले. तिला अनेक वर्षे पुष्‍कळ मानसिक संघर्ष सहन करावा लागला. देव आणि गुरु यांच्‍यावर असलेल्‍या तिच्‍या श्रद्धेमुळे ती कठीण प्रसंगांना सामोरे गेली. तिने कष्‍टमय जीवनाचा कधीही कंटाळा केला नाही.