बांगलादेशातील न्यायालयेही हिंदुद्वेषी असून ती हिंदूंचा छळ करत आहेत, हेच या घटनेतून लक्षात येत आहे. याविरोधात भारतातील लोकशाहीप्रेमी राजकीय पक्ष तोंड उघडत नाहीत, हे लक्षात घ्या !
इस्लामी देशांतील न्यायालयेही हिंदूंवर कायद्याच्या चौकटीत राहून अत्याचार करतात, असे म्हटल्यास चुकीचे ठरू नये !
बांगलादेशातील परिस्थिती अस्थिर राहिल्याने तो पाकिस्तानप्रमाणेच दिवाळखोरीच्या दिशेने वाटचाल करत आहे. बांगलादेशाच्या अर्थव्यवस्थेचा पाया असलेल्या वस्त्रोद्योगाला सर्वाधिक फटका बसला आहे.
केवळ स्वीकृती देऊन चालणार नाही, तर यापुढे एकाही हिंदूवर आक्रमण होणार नाही, अशा प्रकारे हिंदूंना संरक्षण देऊन पीडितांना हानीभरपाईही दिली गेली पाहिजे ! यासाठी भारताने दबाव निर्माण करणे आवश्यक !
गयेश्‍वर रॉय यांच्या विधानावरून त्यांनी वैचारिक सुंता केली आहे किंवा त्यांना करण्यास भाग पाडण्यात आले आहे, असेच लक्षात येते !
युनूस यांच्या या विधानावर कोण विश्‍वास ठेवणार ? अशा प्रकारची खोटी विधाने करणार्‍यांसमवेत भारताने चर्चा करण्यापेक्षा या देशावर सैन्य कारवाई करणेच आवश्यक आहे !
बांगलादेशामध्ये हिंदूंवर सरकार पुरस्कृत आक्रमणे होत असल्याने चर्चा करून काही साध्य होणार नाही, हे स्पष्ट आहे. त्यामुळे भारताला याच्या पुढेच जाऊनच हिंदूंचे रक्षण करण्याचा प्रयत्न करावा लागणार आहे. याची सिद्धता भारताने केली आहे का ? हाच प्रश्‍न आहे !
भारताकडून पाठवण्यात येत असलेल्या अन्नधान्यांवर जगणार्‍या मुसलमानबहुल बांगलादेशाने त्याची खरी मनोवृत्ती दाखवून दिली आहे. ‘सापांना दूध पाजल्यावरहही ते विषच ओकणार’, हे भारताला कधी कळणार ?, हाच प्रश्‍न आहे !
बांगलादेशातील निवृत्त सैन्याधिकार्‍याला जे वाटते, ते सध्या बांगलादेशी सैन्यात असणार्‍या अधिकार्‍यांनाही वाटत असणार. त्यामुळे बांगलादेशाचा भारताशी युद्ध करण्याचा कंड शमवण्यासाठी भारताने आता बांगलादेशात घुसणेच आवश्यक झाले आहे !
‘एक हैं तो सेफ हैं’ (संघटित राहिलो, तर सुरक्षित राहू) अशी स्थिती केवळ भारतातील हिंदूंची नाही, तर जगभरातील हिंदूंची झाली पाहिजे. यासाठी भारत सरकारने पुढाकार घेऊन बांगलादेशासह जगभरातील हिंदूंना ‘सेफ’ (सुरक्षित) केले पाहिजे !