‘दशम अखिल भारतीय हिंदु राष्‍ट्र अधिवेशन गोवा येथील श्री रामनाथ देवस्‍थान येथील रामनाथ देवाच्‍या प्रांगणात चालू असतांना ‘एक तेजोमय अद़्‍भुत शक्‍ती सतत आपल्‍या समवेत कार्यरत असून ती संत, साधू, स्‍वामी, साधक अन् देशभक्‍त यांच्‍याकडून नियोजनबद्ध कार्य करवून घेत आहे’, असे मला निरंतर जाणवत होते.

श्रीसत्‌शक्‍ति (सौ.) बिंदा नीलेश सिंगबाळ धर्मध्‍वजाची दोरी हळूहळू ओढत होत्‍या. तेव्‍हा शंखनाद चालू झाला. त्‍या वेळी मला २ मिनिटे ध्‍यान लागल्‍यासारखे वाटले. मला पायाखालची भूमी हलल्‍यासारखी वाटली.

अधिवेशनात भारत, नेपाळ, इंडोनेशिया आणि फिजी येथील बरेच हिंदुत्‍वनिष्‍ठ सहभागी झाले होते. ‘हिंदु राष्‍ट्र स्‍थापनेसाठी प्रयत्न करणे; तसेच धर्मांतर, भूमी जिहाद, लव्‍ह जिहाद, यांसारख्‍या हिंदूंवर होणार्‍या आघांताचा विरोध करून लवकरात लवकर हिंदु राष्‍ट्राची स्‍थापना करणे’, हेच प्रत्‍येकाचे ध्‍येय होते.

‘दशम अखिल भारतीय हिंदु राष्ट्र अधिवेशना’त एक स्त्री संत आल्या होत्या. त्या अधिवेशन स्थळी आल्या, तेव्हा ‘त्यांना पुष्कळ शारीरिक कष्ट होत आहेत’, असे लक्षात आले. त्यांना चालणेही कठीण होत होते आणि त्यांचा चेहराही थोडा काळसर दिसत होता.