‘राजा भोज आध्‍यात्मिक व्‍यक्‍ती होती. त्‍याला असे वाटत होते की, प्रजेचे ज्ञान वाढावे, आनंद वाढावा, माधुर्य वाढावे आणि मृत्‍यूनंतर नव्‍हे, तर जिवंतपणीच प्रजेने अध्‍यात्‍मातील तत्त्वांचा आनंद लुटावा…..
शंकराचार्य विद्यारण्‍यस्‍वामी यांच्‍या मार्गदर्शनाखाली विजयनगरच्‍या साम्राज्‍याची मुहूर्तमेढ रोवणारे हरिहर आणि बुक्‍कराय यांनी विजयनगरच्‍या वैभवशाली हिंदु साम्राज्‍याचा पाया रचला. (इ.स. १३३६ ते १३७६)
स्‍वाभिमान असणारे शासन कसे असावे ? याचा आदर्श त्‍यांच्‍याकडून घ्‍यावा.
छत्रपती संभाजीराजांचे मिर्झा राजे जयसिंह याच्‍या मुलाला लिहिलेल्‍या पत्रातील उद़्‍गार !
छत्रसाल राजाने चित्रकूटसारखी हिंदूंची पवित्र तीर्थस्‍थानेसुद्धा मुसलमानांच्‍या तावडीतून सोडवली. त्‍याने हिंदूंची संस्‍कृती आणि मंदिरे यांचे रक्षण केलेे. आयुष्‍यातील शेवटची लढाईसुद्धा हाती तलवार घेऊन वयाच्‍या ऐंशीव्‍या वर्षी लढणारा असा हा हिंदु वीर वर्ष १६९४ मध्‍ये स्‍वर्गवासी झाला.
राणी चेन्‍नम्‍मा कर्नाटकातील केळदी संस्‍थानची राणी चेन्‍नम्‍मा हिने छत्रपती राजाराम महाराज जिंजीकडे जात असताना त्‍यांच्‍या रक्षणासाठी म्हणून मोगल सेनेशी युद्ध करण्याची सिद्धता दाखवली होती.
झाशीच्‍या राणीने युद्ध करत असतांना पोटच्‍या मुलाला पाठीवर घेतले होते. ‘युद्धात हरत आहे’, हे तिच्‍या लक्षात आल्‍यावर ‘आपले शरीर शत्रूच्‍या हाती लागू नये’; म्हणून तिने घोड्यासहित गडावरून उडी घेतली.