सेवा करतांना, तसेच साधनेचे प्रयत्न करतांना सहसाधकांना साहाय्य करणे, त्यांचे साहाय्य घेणे, सूत्रांची चर्चा करतांना साधकांना सामावून घेणे, यांसारख्या लहान-सहान कृतींतून काकूंचे संघभावासाठी प्रयत्न चालू असतात.
गुरुपौर्णिमेच्या आधी २ दिवसांपासून मला सभोवती सतत गुरुदेवांचे अस्तित्व जाणवायचे. आरंभी त्यांचा आवाज ऐकू यायचा. नंतर मला विविध प्रकारचे सुगंध यायचे. मला बासरीचा नाद ऐकू यायचा. गुरुदेव मला सतत भावावस्थेत ठेवून सर्वकाही करवून घेत होते.
मी दैनिकाच्या वितरणाची सेवा पाट्याटाकूपणे करत असे. माझ्यात ‘प्रतिमा जपणे’ हा अहंचा पैलू असल्यामुळे ‘ते काय म्हणतील ? तसेच मी बोलतांना चुकले, तर..’ या विचाराने मी बोलणे टाळायचे.
श्री गुरूंच्या कृपेविना काहीच शक्य नाही. ‘परात्पर गुरु डॉक्टर, आपल्या कृपेविना, आशीर्वादावीना आम्ही काहीच करू शकत नाही. ‘आपणच या जिवाकडून अपेक्षित अशी साधना करवून घ्या’, अशी आपल्या चरणी प्रार्थना.’
‘चूक सांगितली की ताण येतो; पण पुन्हा काही वेळाने पूर्ववत् होऊन समष्टीत सहभाग घेणे, मिळून मिसळून रहाणे, सर्वांकडून शिकणे, हे महत्त्वाचे आहे.’
‘साधक घरी (कुटुंबातील सदस्य असतांना), आस्थापनात किंवा कार्यालयात उपायांसाठी भ्रमणभाषवर नामजप, मंत्रजप किंवा स्तोत्रे मोठ्या आवाजात लावतात, तसेच सात्त्विक उदबत्तीही लावतात.
साधकांना सेवेची अमूल्य संधी ! वय वर्षे १६ ते ६५ वयोगटातील साधक सहभागी होऊ शकतात. या सेवेसाठी जुनाट रोग असलेल्या साधकांनी सहभागी होऊ नये.
अपार कृपा आणि प्रीती यांचा वर्षाव करणार्‍या परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांच्या चैतन्यदायी सत्संगात साधिकेने अनुभवलेले भावक्षण !
लेपझिग या ठिकाणी ‘एस्.एस्.आर्.एफ्.’च्या साधकांना पाहून काही जिज्ञासू आणि काही लॉग-इन सदस्य यांना आनंद झाला. एका जिज्ञासूने सद्गुरु सिरियाक आणि अन्य साधक यांच्यासारखे प्रसन्न व्यक्तीमत्त्व यापूर्वी कधीच अनुभवले नसल्याचे सांगितले.
‘साधूसंत हे चालते बोलते देव असतात; परंतु ते लपून असतात. ते आपला बडेजाव समाजाला दाखवत नाहीत. ते साधे रहातात. ते भगवे किंवा भारी कपडे न वापरता साधी वस्त्रे घालून समाजात वावरतात.