शेजारील इस्लामी देश पाकिस्तान आणि बांगलादेश येथील अल्पसंख्यांक हिंदूंच्या समस्या सोडवण्यासाठी भारतातील आजपर्यंतच्या सर्वपक्षीय शासनकर्त्यांनी काहीच केले नाही, हे लज्जास्पद !
मागील भागात आपण केरळ आणि कर्नाटक राज्यांतील लव्ह जिहादची भयावहता, पाताळयंत्री धर्मांध मुलीने हिंदु मुलाशी प्रेमसंबंध लक्षात आल्यावर तथाकथित धर्मनिरपेक्षवाल्यांची भूमिका आदी सूत्रे पाहिली. त्यापुढील सूत्रे आज पाहू.
हिंदु युवतींना जाळ्यात ओढण्यासाठी ‘लव्ह जिहाद’ हे सामुदायिक षड्यंत्र आहे. हिंदु असल्याचे भासवून मुसलमान युवक हिंदु युवतींना या षड्यंत्रांतर्गत फसवत आहेत. हिंदु युवतींशी ‘निकाह’ केल्यावर त्यांचा छळ करून त्यांची हत्या केली जाते…
मागील भागात आपण या विवाहाचे परिणाम, प्रसारमाध्यमांची भूमिका, लव्ह जिहादचा इतिहास आदी सूत्रे पाहिली. त्यापुढील सूत्रे आज पाहू.
‘विवाहाला बच्चू कडू उपस्थित होते कि नाही, ते ‘बँड’च्या तालावर नाचले कि नाही’, हे काही समजले नाही; मात्र या जगात ‘काही जणांसाठी जी घटना विषादाची (दुःखाची) असू शकते, त्याच वेळी काही जणांसाठी ती आनंदाने नाचण्याचीही असू शकते’, हे विशेष !
बांगलादेशातील हिंदूंवर होणार्‍या आक्रमणांची भयावहता आणि व्याप्ती पहाता आंतरराष्ट्रीय मानवाधिकार आयोग, तसेच भारतातील हिंदूंना ‘हिंसक’ आणि ‘असहिष्णू’ ठरवून त्यांना हिणवणारी पाश्‍चिमात्य प्रसारमाध्यमे आता मूग गिळून गप्प आहेत, हे लक्षात घ्या !
‘लव्ह जिहादीं’कडून प्रतिदिन हिंदु मुलींची हत्या होत असतांना एका ‘सेक्युलर’ (निधर्मी) वृत्तीच्या वृत्तवाहिन्या आणि पुरोगामी गप्प का ?
हिंदु युवतींना फसवून ‘लव्ह जिहाद’च्या जाळ्यात ओढणे, त्यांच्याशी विवाह करून नंतर त्यांचा छळ करणे, याने आता सीमा ओलांडली आहे. हिंदु युवती आणि महिला यांच्या संदर्भात ‘लव्ह जिहाद’ ही एका राज्याची समस्या नसून राष्ट्रीय समस्या आहे.
फ्रान्समधील मुसलमानांमध्ये वाढत्या कट्टरतावादाला तेथील मशिदींमधून देण्यात येणारे शिक्षण कारणीभूत आहे. हे लक्षात आल्यावर मॅक्रॉन यांनी मशिदींवर कारवाया करण्याचा सपाटा लावला. यामुळे मानवाधिकारवाल्यांनी नाके मुरडण्याचे कारण नाही. अभिव्यक्तीस्वातंत्र्य कि राष्ट्रवाद या दोघांपैकी जेव्हा एकाची निवड करण्याची वेळ येते, तेव्हा सुजाण समाज राष्ट्रवादाची निवड करतात.
पाकमधील हिंदूंची ही स्थिती पालटण्यासाठी भारत सरकार कधी प्रयत्न करणार ? असा प्रश्‍न हिंदूंच्या मनात येतो !