भारत-चीन संबंधांची दिशा आणि दशा !
शी जिनपिंग यांनी स्वतःला ‘सुपर माओ’ म्हणून सादर करण्याच्या त्यांच्या इच्छेतून निर्माण केलेल्या अविश्वासामध्ये कोणतीही मोठी सुधारणा करण्याच्या दृष्टीने हे पाऊल पुष्कळ लहान आहे.
शी जिनपिंग यांनी स्वतःला ‘सुपर माओ’ म्हणून सादर करण्याच्या त्यांच्या इच्छेतून निर्माण केलेल्या अविश्वासामध्ये कोणतीही मोठी सुधारणा करण्याच्या दृष्टीने हे पाऊल पुष्कळ लहान आहे.
सैनिकी शक्तीपेक्षा आर्थिक आणि भूराजकीय शक्ती अधिक परिणामकारक असल्याने भारत चीनला शह देत आहे, यात काय आश्चर्य !
चीनच्या नरमाईची भुरळ न पडता भारतियांनी त्यांचा चिनी वस्तूंवरील आर्थिक बहिष्कार चालूच ठेवला पाहिजे !
चीनमध्ये अल्पसंख्यांकांची आंदोलने हिंसक पद्धतीने दडपली जातात, तर भारतात अल्पसंख्यांकांचा उदो उदो होतो, हे लक्षात घ्या !
१ ऑक्टोबर १९४९ या दिवशी चीनमध्ये माओ त्से तुंग यांच्या नेतृत्वाखाली साम्यवादी राजवट प्रस्थापित झाली. माओने शिआन कै शिंगच्या राष्ट्रवादी फौजांशी संघर्ष करत ‘लाँग मार्च’च्या (महामोर्चाच्या) माध्यमातून चीनमध्ये साम्यवादी राजवट प्रस्थापित केली.
चीनने आतापर्यंत दिलेले कुठलेही आश्वासन पाळलेले नाही, हा इतिहास आहे. त्यामुळे कावेबाज चीनच्या कोणत्याही म्हणण्यावर भारताने विश्वास न ठेवता अखंड सतर्क रहाणे आवश्यक !
चिनी नागरिकांची चिलखती वाहनांतून वाहतूक करता येणार आहे. सहस्रो चिनी नागरिक पाकिस्तानमध्ये चीन-पाकिस्तान आर्थिक महामार्ग आणि इतर अनेक प्रकल्पांवर काम करत आहेत.
नुकतीच चीनचे विदेश मंत्री वांग यी आणि भारताचे राष्ट्रीय सुरक्षा सल्लागार अजित डोवाल यांच्यात बैठक झाली. प्रत्येक वेळी नेहमीच आक्रमक भूमिका घेणारा चीन या वेळी नरमाईने बोलतांना आढळून आला.
चीनला भारताशी युद्ध करण्याची खुमखुमी असल्याने तो अशा प्रकारची सिद्धता करत आहे. त्यामुळे भविष्यात युद्ध होणार, हे स्पष्ट असल्याने भारतियांनीही त्यासाठी सिद्ध राहिले पाहिजे !
चीनच्या उद्दामपणाला काँग्रेसचे माजी पंतप्रधान जवाहरलाल नेहरू यांचे कचखाऊ धोरणच कारणीभूत आहे !