‘नुकतीच देहलीतील साकेत न्यायालयात कुतूबमिनारवर स्वामित्वाच्या अधिकाराविषयी एक याचिका प्रविष्ट झाली. त्याविषयी न्यायालयात १७ ऑक्टोबर या दिवशी सुनावणी आहे. खरेतर अनेकदा मुसलमान कुतूबमिनारवर त्यांचा हक्क सांगतात; पण प्रत्यक्षात कुतूबमिनार कुणी बांधला ? तो नेमका काय आहे ? याविषयीच्या माहितीचा ऊहापोह करणारा लेख येथे देत आहोत.
याला काही शास्त्रीय आधार नाही – ‘उभ्याने पाणी पिणे चुकीचे आहे’, असे म्हणता येत नाही. त्यामुळे उभ्याने पाणी प्यायले, तरी चालू शकते; मात्र बसून किंवा उभे राहून कोणत्याही पद्धतीने पाणी पितांना ते गटागट न पिता शांतपणे प्यावे.’
जगाने या घटनेचा जर निषेध केला नाही, तर चीनही अशा प्रकारचे कृत्य व्हिएतनाम किंवा भारत यांच्या संदर्भात करील आणि ते अतिशय धोकादायक ठरेल. जपानच्या घटनेपासून बोध घेऊन भारताने चीनपासून सुरक्षित रहाण्यासाठी पूर्वाभ्यास करावा !
काही वेळा वांगी, कोबी अशा भाज्यांच्या मुळांवर लहान गाठी दिसतात. या सूत्रकृमींच्या गाठी असतात. हे कृमी भाज्यांच्या मुळांतून रस शोषून रोपाला हानी पोचवतात. या कृमींचा नाश करणारे १ औषधीतत्त्व झेंडूच्या मुळांमधून स्रवते आणि सूत्रकृमींचे नियंत्रण करते.
‘प.पू. दास महाराज यांच्या नावातील ‘दास’ या शब्दातून मला पुढील शब्द सुचत गेले – ‘दास, वास, उपवास आणि ध्यास.’ त्यानंतर पुन्हा ‘दास, साद आणि प्रतिसाद’, अशा पद्धतीने मी या शब्दजालात घुटमळत राहिलो. नंतर या शब्दकोड्याचे उत्तर देवाने मला पुढीलप्रमाणे सांगितले…
भक्तीसत्संग हा साधकांच्या जीवनातील एक अविभाज्य घटक बनलेला आहे. साक्षात् महाविष्णुस्वरूप परात्पर गुरुदेव यांच्या आंतरिक प्रेरणेने आणि त्यांच्याच कृपाशीर्वादाने हे सत्संग होत आहेत. भक्तीसत्संगाच्या माध्यमातून त्यांच्याकडून शिकायला मिळालेली सूत्रे येथे दिली आहेत.
‘परात्पर गुरुदेवांचे कृपाछत्र असेल, तर निर्जीव दगडात पालट होतो, तर आमच्यात का होणार नाही ? आमच्यातही निश्चित पालट होणार आहे. त्यांच्या कृपाछत्राखाली राहून ते सांगतील, त्याचे आम्ही नियमितपणे आज्ञापालन केल्यास पालट होणारच आहे’, हे शिकायला मिळाले.’
मी रामनाथी (गोवा) येथील सनातनच्या आश्रमात आल्यावर माझी श्रीमती मंदाकिनी डगवार यांच्याशी भेट झाली. त्या वेळी त्यांना पाहिल्यावर मला त्यांच्याविषयी पुष्कळ आत्मीयता वाटत होती आणि ‘त्या आपल्याच झाल्या आहेत’, असा विचार माझ्या मनात आला.
साधनेला आरंभ केल्यानंतर जिज्ञासूंचे मनोगत आणि त्यांना आलेल्या अनुभूती त्यांच्या शब्दांत येथे दिल्या आहेत.
वर्ष २००६ मध्ये परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांनी लिहिलेल्या कवितेविषयी ऐकल्यावर देहली येथील अधिवक्त्या (सौ.) अमिता सचदेवा यांनी सद्गुरु डॉ. चारुदत्त पिंगळे यांच्या चरणी केलेले आत्मनिवेदन येथे दिले आहे.