डोकेदुखीही प्रचंड वाढली होती. त्या स्थितीतही मी सत्संगाला गेले आणि काही मिनिटांतच नकळत अनाहतचक्र अन् आज्ञाचक्र यांवर न्यास करू लागले. त्या वेळी मला परात्पर गुरुदेवांचे अस्तित्व जाणवू लागले.
मला संतांनी प्रवास केलेल्या वाहनासंबंधी सेवा करण्याची संधी मिळाली. तेव्हा मला पुष्कळ आनंद झाला. मला मोक्ष मिळाला नाही, तरी चालेल. ही सेवा मिळाली, म्हणजे मला मोक्षच मिळाला, असे मला वाटत होते.
ठाणे येथील जिज्ञासूंना ऑनलाईन नामजप सत्संग पुष्कळ आवडले. दळणवळण बंदी उठल्यानंतरही सत्संग चालू ठेवण्याविषयी त्यांनी आवर्जून सांगितले. त्यांपैकी काही जणांचे अभिप्राय २३ जानेवारी या दिवशी पाहिले. आज उर्वरित भाग …
साधकांवर निरपेक्ष प्रीतीचा वर्षाव करून त्यांना आनंद देणार्‍या आणि आध्यात्मिकदृष्ट्या संपन्न बनवणार्‍या गुणनिधींचे भांडार असलेल्या अद्वितीय गुरुदेवांची महती शब्दांत वर्णन करणे अशक्यच आहे. त्यांची गुणवैशिष्ट्ये शब्दबद्ध करण्याचा साधिकेचा हा प्रयत्न !
साधकांसाठी तू कविता केलीस, म्हणजे तू गुरुदेवांसाठीच कविता केलीस. त्या वेळी मला या विचारातही गुरुदेवांचे अस्तित्व जाणवले, म्हणजेच मला त्यांना निर्गुणातून अनुभवता आले.
भ्रष्टाचारी हप्तेवाले पापचरण करूनी नरकात जाती ।
साधना करूनी धर्माचरण करण्या संतजन सांगती ॥
भ्रष्टशाही वशिलेशाही यांची अपकीर्ती सांगू किती ।
लोकशाहीला जनहितकारी हिंदु राष्ट्राविना पर्याय नसे ॥
लहानाचे मोठे केले मला या आश्रमाने ।
साधना शिकवली येथील प्रत्येक साधकाने ॥
गुरुकुलात लाभले प्रत्यक्ष शिक्षक-संत ।
कृतज्ञतेसाठी खरेच देवा, दाटतो हा कंठ ॥
असे गुण असणारे आदर्श साधक सर्वांना हवेहवेसे वाटतात. असे साधक म्हणजे चैतन्याचे लहान लहान गोळेच आहेत. त्यामुळे समाजातील लोकही त्यांची आतुरतेने वाट पहातात.
घराचा आश्रम करायचा आहे, म्हणजे आश्रमात राहून जसे साधनावृद्धीसाठी प्रयत्न करतो, तसे प्रयत्न घरात असतांनाही करायचे आहेत. आश्रमात जसे सात्त्विक वातावरण असते, तसे वातावरण आपण घरी ठेवण्याचा प्रयत्न करूया.
आम्ही एका वेगळ्याच विश्‍वात आहोत. आमच्या मनात अन्य कोणताही विचार नाही.