कालच्या लेखात रुग्णालयात असतांना साधिकेने भावाच्या स्तरावर केलेले प्रयत्न आणि रुग्णालयातही साधिकेकडून गुरुदेवांनी सेवा करवून घेणे याविषयीचा भाग पाहिला. आज लेखाचा अंतिम भाग देत आहोत.
रात्री झोपतांना गुरुदेव माझ्याकडून भिंतीवर व्यष्टी साधनेचा आढावा मानसरित्या लिहून घ्यायचे आणि नंतर मी आढावा गुरुदेवांना सांगायचे.
अती चिंता करण्यामुळे अनावश्यक विचार किंवा ताण वाढून आध्यात्मिक त्रासात वाढ होते. अती चिंतन करण्यामुळे बौद्धिक गोंधळ किंवा न्यूनगंडाची भावना निर्माण होऊ शकते.
मला तणावग्रस्त प्रवासी आणि विमान आस्थापनांचे कर्मचारी यांच्याविषयी सहानुभूती वाटत होती. त्यांना पाहून नकारात्मक आणि तणावपूर्ण भावनांमध्येे अडकल्यावर कशी स्थिती होते, या पूर्वानुभवाचे स्मरण झाले.
पू. दाभोलकरकाका देवदच्या संतमाळेतील संतरत्न शोभती ।
अंतर्मुख राहूनी ते मौनातूनी आम्हाला शुभाशीर्वाद देती ॥
माघ शुक्ल पक्ष नवमी (२१.२.२०२१) या दिवशी रामनाथी आश्रमात सेवा करणार्‍या कु. पूनम साळुंखे यांचा वाढदिवस आहे. त्यानिमित्त सहसाधिकेला लक्षात आलेली त्यांची गुणवैशिष्ट्ये येथे दिली आहेत.
कै. (सौ.) विमल राजंदेकर यांच्या प्रथम वर्षश्राद्धानिमित्त त्यांच्या कुटुंबियांना त्यांच्या मृत्यूपूर्वी, मृत्यूच्या वेळी आणि मृत्यूनंतर जाणवलेली सूत्रे देत आहोत.
संतांच्या संकल्पाने संकल्पाने पहिल्या टप्प्याला माझ्यात पितृवत् प्रेम निर्माण होण्यासाठी विचारप्रक्रिया चालू झाली आहे. आता सध्या त्यावर स्वयंसूचना देऊन मी प्रयत्न करत आहे.
गुरुपौर्णिमेच्या आधी २ दिवसांपासून मला सभोवती सतत गुरुदेवांचे अस्तित्व जाणवायचे. आरंभी त्यांचा आवाज ऐकू यायचा. नंतर मला विविध प्रकारचे सुगंध यायचे. मला बासरीचा नाद ऐकू यायचा. गुरुदेव मला सतत भावावस्थेत ठेवून सर्वकाही करवून घेत होते.
मी दैनिकाच्या वितरणाची सेवा पाट्याटाकूपणे करत असे. माझ्यात ‘प्रतिमा जपणे’ हा अहंचा पैलू असल्यामुळे ‘ते काय म्हणतील ? तसेच मी बोलतांना चुकले, तर..’ या विचाराने मी बोलणे टाळायचे.