गुरुदेवांच्या कृपेने बांधलेल्या घराला आश्रम समजणे आणि गुरुदेवांच्या कृपेनेच मुलांना हवे ते शिक्षण मिळणे
प्रत्येक जिवाची साधना व्हावी, यासाठी परात्पर गुरु डॉ. आठवले हे वेळोवेळी साधकांना साधनेविषयी मार्गदर्शन करत. १७ मार्च या दिवशी ‘व्यष्टी साधना’ हा विषय पाहिला. आज त्यापुढील भाग पाहूया.
सद्गुरु राजेंद्रदादा घेत असलेल्या आढाव्यात बसल्याने आणि ते देत असलेल्या गृहपाठामुळे मला अन् माझ्यासारख्या अनेक साधकांना जीवनातील आध्यात्मिक आनंद अनुभवता येऊ लागला आहे.
‘विज्ञानातील संशोधनाचे ध्येय म्हणजे मानवाला ईश्‍वरप्राप्ती नव्हे, तर फक्त शारीरिक, मानसिक आणि बौद्धिक सुखप्राप्ती करून देणे !’ – (परात्पर गुरु) डॉ. आठवले
कोरोनाच्या या काळात समाजातील अनेकांची मनस्थिती अत्यंत बिकट झाली होती. तरी सनातनचे साधक मात्र आनंदी असून त्यांनी स्वतःच्या व्यष्टी साधनेचे प्रयत्न वाढवण्यासह ते अध्यात्मप्रसाराचे कार्य सामाजिक माध्यमांद्वारे करत आहेत.
वर्ष १९९७ पासून मी ‘सनातन संस्थे’च्या मार्गदर्शनानुसार साधनेला आरंभ केला. मी साधना करू लागल्यानंतर नोकरीतून मिळणार्‍या वेतनावर मला समाधानी रहाता आले.
मला शस्त्रकर्म होतांना पुष्कळ प्रमाणात आनंद जाणवत होता. ‘गुरुकृपेने शस्त्रकर्म यशस्वी होणारच’, याची मला आधीच निश्‍चिती होती. त्यामुळे शस्त्रकर्म झाल्यावरही माझ्या मनाची स्थिती स्थिरच होती.
श्री. संतोष दाभाडे उपाख्य माऊली महर्षि अध्यात्म विश्‍वविद्यालयाच्या संशोधनासाठी आयोजित केलेल्या कार्यक्रमात तबलावादन केले. त्याचा तीव्र आध्यात्मिक त्रास असणार्‍या साधकांवर काय परिणाम होतो, याचा अभ्यास करण्यात आला.
लहानपणापासून अत्यंत खडतर जीवन जगूनही मालखरेआजींनी ६६ टक्के आध्यात्मिक पातळी गाठली, हे अत्यंत कौतुकास्पद आहे. त्यांनी सर्वांपुढे एक आदर्शच ठेवला आहे.
‘धर्मशिक्षण आणि साधना यांच्या अभावी कृतघ्न झालेल्या हल्लीच्या पिढीला आई-बाबांची मालमत्ता हवी असते; पण वृद्ध झालेल्या आई-बाबांची सेवा करायची नसते.’ – (परात्पर गुरु) डॉ. आठवले