प.पू. डॉक्टरांना तपासण्यासाठी प्रतिदिन एक आठवडा त्यांच्याकडे जाण्याची संधी मिळाल्यामुळे मला त्यांचा पुष्कळ सहवास लाभला. ‘त्यांच्यातील चैतन्यामुळे माझ्यावरील त्रासदायक आवरण पूर्ण गेले’, असे मला जाणवले.

पूर्वीच्या काळी पहाटे जात्यावर दळण दळतांना स्त्रिया ओव्या गात असत. या ओव्यांमध्ये भगवंताचे स्मरण किंवा त्याला आळवणे हा मुख्य उद्देश असायचा. देवद, पनवेल येथील सनातनच्या आश्रमातील श्रीमती मंदाकिनी चौधरी यांनी अशाच ओव्या लिहिल्या आहेत.

मी भगवंताच्या चरणी प्रार्थना केली, ‘भगवंता, मला काहीच ठाऊक नाही. तुम्हीच मला बोलावून घ्या. माझ्या स्वभावदोषांमुळे मी पुष्कळ मागे पडले आहे. मी माझ्या बुद्धीचा अनावश्यक वापर करून सेवेपासून दूर रहाते. मला तुमच्या कृपेस पात्र बनवा. कृतार्थ करा.’ मी पुनःपुन्हा अशी प्रार्थना करत होते.