कै. (श्रीमती) आदिती देवल यांच्या निधनाच्या संदर्भात जाणवलेली सूत्रे
‘८.७.२०२४ या दिवशी रामनाथी आश्रमातील साधिका श्रीमती आदिती देवल यांचे निधन झाल्याचे वृत्त कळले. त्या वेळी त्यांच्या निधनाच्या संदर्भात मला पुढील सूत्रे जाणवली.
‘८.७.२०२४ या दिवशी रामनाथी आश्रमातील साधिका श्रीमती आदिती देवल यांचे निधन झाल्याचे वृत्त कळले. त्या वेळी त्यांच्या निधनाच्या संदर्भात मला पुढील सूत्रे जाणवली.
देवलकाकूंनी उतारवयात संकलन करण्याची सेवा शिकून घेतली. सेवेतील चुका लक्षात घेऊन त्या तळमळीने सुधारणा करत असत. लक्षात न आलेली सूत्रे त्या परत परत विचारून घेत. खरेतर काकूंना नीट ऐकू येत नसे; परंतु त्या समस्येचा त्यांनी सेवेत कधी अडथळा येऊ दिला नाही.
‘मी २ – ३ वर्षे श्रीमती देवलकाकूंच्या समवेत रामनाथी, गोवा येथील आश्रमातील ग्रंथ विभागात सेवा केली. त्या वेळी मला त्यांच्याकडून शिकायला मिळालेली सूत्रे आणि त्यांची गुणवैशिष्ट्ये येथे दिली आहेत.
‘रामनाथी, गोवा येथील सनातनच्या आश्रमात रहाणार्या श्रीमती आदिती देवल यांना मी प्रत्यक्ष कधीच भेटलो नाही; परंतु लिखाणाच्या संकलनासंबंधीची सेवा करतांना माझा त्यांच्याशी ‘व्हॉट्सॲप’च्या लघुसंदेशाद्वारे काही वेळा संपर्क झाला. त्या वेळी मला जाणवलेली त्यांची गुणवैशिष्ट्ये येथे दिली आहेत.
‘८.७.२०२४ या दिवशी श्रीमती आदिती देवल यांचे निधन झाले. ९.७.२०२४ या दिवशी त्यांच्या पार्थिवाचे दर्शन घेतांना देवाच्या कृपेने माझ्याकडून झालेले सूक्ष्म परीक्षण पुढे दिले आहे.
चि. गौरी गणेश कौरासे हिची तिची आजी (आईची आई) सौ. मंगला दर्वे (आध्यात्मिक पातळी ६६ टक्के) यांना जाणवलेली गुणवैशिष्ट्ये येथे दिली आहेत.
नंदिनीच्या शाळेतील काही मुली कपाळावर कुंकू किंवा टिकली लावत नाहीत. नंदिनी त्यांना कपाळावर कुंकू किंवा टिकली लावण्याचे महत्त्व सांगते आणि त्यांच्याकडून किमान टिकली लावण्याची कृती करून घेते.
‘मी गुरुपौर्णिमेच्या आदल्या दिवशी सोहळ्याच्या पूर्वसिद्धतेसाठी सभागृहात गेले होते. तेव्हा मला जाणवले, ‘मी विष्णुलोकात आहे आणि सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले सर्व सेवा करून घेत आहेत.’
एका सामाजिक संस्थेला असे करावे लागणे प्रशासनाला लज्जास्पद ! सामाजिक संस्थेला जे जमते ते नगरपालिका आणि नगर परिषद यांना का जमत नाही ? तेथे निवडून येणार्यांना याची लाज वाटली पाहिजे !
परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांच्या ८१ व्या जन्मोत्सवानिमित्त काढलेली दिंडी पाहून प्रभावित होऊन स्वतःच्या दुकानातील वस्तू अर्पण करणारे श्री. यतिन दास !