एकदा सद़्‍गुरु राजेंद्र शिंदे मला म्‍हणाले, ‘‘सतत शिकण्‍याच्‍या स्‍थितीत रहाण्‍यासाठी प्रथम आपली दृष्‍टी तशी बनवणे आवश्‍यक आहे. जसे श्री दत्तगुरूंनी २४ गुणगुरु केले होते, तसे आपणही प्रत्येक सजीव आणि निर्जीव वस्‍तूकडून शिकले पाहिजे, उदा. पंखा, वारा इत्‍यादी.
२३.५.२०२१ या दिवशी माझ्या मनाची स्थिती अस्‍थिर होती. त्या वेळी ध्‍यानमंदिरात गुरुदेवांशी आत्‍मनिवेदन करत असतांना त्‍यांनी सुचवलेली कविता त्‍यांच्‍याच चरणकमली अर्पण करते.
आपलेच मन स्वतःला ओळखण्याचा ध्यास घेते. स्वतःला ओळखण्याचा ध्यास, म्हणजेच संपूर्ण अंतर्मुखता होय आणि ही स्थिती साध्य होणे, म्हणजेच पूर्ण गुरुकृपा होय !
मी बोटीवर नोकरी करत असल्याने सुटीत घरी येत असे. तेव्हा आमच्या घरासमोरील शाळेत आठवड्यातून एकदा सनातनचा सत्संग होत असे.
सद्गुरु दादांच्या खोलीतील प्रत्येक वस्तू त्या त्या जागेवर व्यवस्थित ठेवलेली असते. पटलावर लेखणी जरी ठेवली असेल, तर तीही सरळ असते.
प्राथमिक संकलनाची सेवा चालू केल्यापासून ते आतापर्यंत माझ्या सेवेची स्थिती आणि मला परात्पर गुरु डॉक्टरांच्या कृपेमुळे सेवेतून शिकायला मिळालेली सूत्रे पुढे दिली आहेत.
देवाने आपल्याला आपली चूक दाखवून दिल्याने आणि त्याविषयी मनात खंत निर्माण केल्याने आपल्याकडून पुढे होऊ शकणारी गंभीर चूक टाळली जाते.
गुरुमाऊलीच्या कृपेने माझ्यावर आध्यात्मिक स्तरावरील उपाय होऊन माझे त्रास न्यून झाले. तेव्हा मला गुरुदेवांप्रती सातत्याने कृतज्ञता वाटत होती.
दर्शनामध्ये लहानवयापासूनच साधनेची आवड आहे. ती आईला सेवेत साहाय्य करते. स्वतः नियमितपणे साधनेचे प्रयत्न करून समाजातही तिच्यापरीने अध्यात्माच्या प्रसाराचे कार्य करते.
२०.५.२०२१ या दिवशी कोरोनासंसर्गामुळे माझ्या वडिलांचे (रवींद्र अंबादास देशपांडे यांचे) निधन झाले. त्या वेळी मी प्रथमच परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांना अंतर्मनापासून आळवले.