छायाचित्रात जिवंतपणा जाणवणे, म्हणजेच त्या छायाचित्रातील व्यक्तीतील भाव आणि चैतन्य या आध्यात्मिक गुणांच्या समुच्चयातून ती स्पंदने छायाचित्रामध्ये उतरतात.
परात्पर गुरुमाऊलीच्या अवतारी व्यक्तीत्वाचे रेशीमधागे उलगडणारा साधनाप्रवास सौ. मंगला मराठे यांनी शब्दबद्ध केला आहे. आपण तो त्यांच्या शब्दांतच क्रमशः अनभवूया…
कु. आरती सुतार यांनी परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांच्या आठवणीने त्यांना उद्देशून चित्ररूप लिखाण केले ते येथे देत आहोत. उदाहरणस्वरूप एक चित्र येथे प्रसिद्ध करत आहोत.
‘हिंदु जनजागृती समिती’च्या १८ व्या वर्धापन दिनानिमित्त एक ‘ऑनलाईन’ परिसंवाद आयोजित करण्यात आला होता. त्यावेळी आलेल्या अडचणी आणि त्यावर केलेले उपाय.
‘ऑक्टोबर २०१३ मध्ये मी पुणे येथील अगस्ती नाडीपट्टीवाचक श्री. मुदलियारगुरुजी यांच्याकडे माझी नाडीपट्टी पहाण्यासाठी प्रथमच गेले होते.
‘तुमच्या मुलात अशा तर्‍हेची वैशिष्ट्ये असली, तर ‘ते उच्च लोकातून पृथ्वीवर जन्माला आलेले आहे’, हे लक्षात घेऊन ते मायेत अडकणार नाही, उलट त्याच्यावर साधनेला पोषक होतील, असे संस्कार करा.’
‘हे माझे घर नाही, तर आश्रम आहे’, असा भाव ठेवून आणि ‘देवाला अपेक्षित अशी सेवा होऊ दे’, अशी प्रार्थना करून सेवेला आरंभ करते. तेव्हापासून घर अधिक स्वच्छ दिसत आहे आणि मला येणारा थकवाही जाणवत नाही’, असे माझ्या लक्षात आले.
प्रत्येक सत्संगात ती उत्स्फूर्तपणे सहभागी होते आणि सांगितलेली प्रत्येक कृती आचरणात आणते. तिला काही शंका असल्यास ती लगेच विचारते. त्यामुळे तिला पुष्कळ अनुभूती येत आहेत, तसेच तिची तळमळ वाढली आहे.
गुरुदेवांनी सुचविल्याप्रमाणे सर्व देवतांच्या चित्रांची रचना पालटून मी देवघर स्वच्छ केले. देवाच्या कृपेमुळे मला देवांची चित्रे ठेवण्याची योग्य पद्धत समजली. त्यामुळे आता देवघरात गेल्यावर मला पुष्कळ आनंद मिळतो आणि मन अधिक उत्साही होते.
‘माझा ‘काळजी करणे’ हा स्वभावदोष आहे. माझी मुलगी गायत्री हिला शारीरिक त्रास होतो. तेव्हा ती वेगवेगळ्या त्रासांसाठी वेगवेगळे नामजपादी उपाय करत असते.