शिबिराला येण्याच्या आदल्या दिवशी मला डोकेदुखी, अंगदुखी आणि अस्वस्थता वाटत होती. मी शिबिराला आल्यावर निसर्गोपचारतज्ञ दीपक जोशी यांनी माझ्यावर बिंदूदाबानाचे उपचार केल्यानंतर माझे सर्व त्रास दूर झाले.
नामजपादी उपाय करतांना माझ्याकडून प्रार्थना होत होती. तेव्हा मला सूक्ष्मातून एक दृश्य दिसले, ‘संपूर्ण ब्रह्मांड म्हणजे सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांचा (गुरुदेवांचा) देह आहे. त्या देहात आम्ही सर्व जण रक्ताच्या थेंबाप्रमाणे सामावलेलो आहोत.’
रात्री मी झोपायला गेल्यावर मला झोप लागली नाही. तेव्हा मी श्रीकृष्णाला प्रार्थना केली. काही वेळाने मला ‘माझ्या बाजूला कुणीतरी आले आहे’, असे वाटले. नंतर माझ्या मनात विचार आला, ‘माझ्यासमवेत श्रीकृष्ण आहे.’
काही वेळा व्यक्तीला अती थकव्यामुळे किंवा हात दुखत असल्यामुळे आवरण काढणे किंवा न्यास करणे शक्य होत नाही. प्रवास करतांना, एखाद्या कार्यालयात गेल्यावर तेथे नामजप करायला थोडा वेळ मिळाल्यास अशा ठिकाणीही आवरण काढणे आणि न्यास करणे बहुधा शक्य होत नाही. अशा वेळी सूक्ष्मातून आवरण काढावे आणि न्यास करावा.
पू. (श्रीमती) निर्मला दाते या सध्या गंभीर आजारी असून त्यांच्यावर आधुनिक वैद्य औषधोपचार करत आहेत. सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांनी पू. आजींसाठी नामजपादी उपाय केले, तसेच अन्य साधकांना उपाय सांगून त्यांच्याकडून उपाय करवून घेतले. या वेळी सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांनी केलेले मार्गदर्शन येथे पाहूया.
‘वर्ष २०२४ च्या नवरात्रीपूर्वी माझ्या मनात ‘श्रीसत्‌शक्ति (सौ.) बिंदा नीलेश सिंगबाळ आणि श्रीचित्‌शक्ति (सौ.) अंजली मुकुल गाडगीळ यांना नवरात्रीत काहीतरी खायचे पदार्थ बनवून देऊया’, असे विचार येत होते. त्यानुसार मी मानसरित्या त्यांना पुरणपोळी, गुलाबजाम, खीर, शिरा इत्यादी पदार्थ बनवून अर्पण करू लागले…
‘माझ्या मनात विचार आला, ‘देह प्रारब्धावरी सोडा, चित्त चैतन्याशी जोडा ।’, असे- प.पू. भक्तराज महाराज यांनी म्हटले आहे. ‘मन प्रकृतीशी चिकटलेले असते. डोळे हे त्याचे माध्यम आहेत. मनाला अंतःचक्षू आणि भावचक्षू यांनी चैतन्याशी म्हणजे ईश्वराशी जोडले की, ते बाह्य प्रकृतीपासून निर्लिप्त होऊन परब्रह्म स्वरूपात विलीन होऊ लागते…
‘माझ्याकडून एक चूक झाली होती. तेव्हा ‘माझ्याच स्वभावदोषामुळे माझ्याकडून चूक झाली आहे आणि ती चूक सुधारली पाहिजे’, असे मला वाटले. देवाने त्यावर मला प्रायश्चित घेण्यास आणि ती ज्या स्वभावदोषामुळे झाली, त्यावर मनाला स्वयंसूचना देण्यास सुचवले…
दुर्वाला कधी कंटाळा येतो, तेव्हा ती श्रीकृष्णाशी बोलते. ती त्याला मनातील प्रसंग सांगते. एकदा तिला इंग्रजी विषयाच्या प्रश्नपत्रिकेतील एका प्रश्नाचे उत्तर येत नव्हते. तेव्हा तिने त्या प्रश्नाचे उत्तर श्रीकृष्णाला विचारले. त्यानंतर तिला आतून जे उत्तर मिळाले, ते तिने उत्तरपत्रिकेत लिहिले आणि ते उत्तर योग्य होते.
