प्रार्थना करत असतांना मला सूक्ष्मातून क्षीरसागराच्या लाटांचा नाद ऐकू येऊ लागला आणि माझे मन शांत झाले. तिथे विष्णुतत्त्व जाणवू लागले.
‘परात्पर गुरु डॉक्टर स्वतः ईश्वर आहेत. त्यांना वरील कृती करण्याची आवश्यकता आहे का ?’ तेव्हा माझ्या मनात विचार आला, ‘या सर्व कृती ते मला शिकवण्यासाठी करत आहेत.’
त्यांचे बोलणे, म्हणजे विष्णूचा अवतार असलेल्या आयुर्वेदाची देवता धन्वन्तरि हिचा अवमान होता; परंतु ते ऐकण्याच्या स्थितीत नसल्याने मी त्यांना काही बोलू शकलो नाही.
‘थोडा वेळ प्रत्येकाने असा विचार केला, ‘माझी गरज भागल्यानंतर अधिकाने मला अधिक देहसुखसाधने मिळतील; पण त्यामुळे कोण्यातरी गरजवंताला भुकेला ठेवून मी त्याच्यावर अन्यायच करत नाही का ?’ असे खरोखरच प्रत्येकाला आतून वाटले, तर अधिकाचा असलेला हव्यास मनातून निघून जाईल.
साधकांनी सेवेसाठी लागणारे साहित्य सेवा पूर्ण झाल्यानंतर जागेवर ठेवल्यानंतरच त्यांची सेवा परिपूर्ण होते.
‘मार्च २०२४ मध्ये सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले रहात असलेल्या खोलीच्या वरच्या मजल्यावर बांधकामाची दुरुस्तीची मोठा आवाज करणारी कामे चालू होती आणि
त्या काळात सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांना खूप थकवा असल्यामुळे त्यांचा दिवसाही विश्रांतीचा काळ अधिक होता तरी, त्यांनी ‘आता मी झोपत आहे. कामगारांना काम नंतर करण्यास सांगा’, असे सांगितले नाही. त्या आवाजातच ते झोपत होते.’
पू. वामन राजंदेकर यांनी त्यांच्या आईला ‘सत्संगात परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांच्याशी नीट बोलता येण्यासाठी सराव करण्याच्या ऐवजी सतत नारायणांचे नामस्मरण केले, तर चालेल का ?’, असे विचारणे
‘माझ्या कंबरेचे शस्त्रकर्म झाले आहे, त्यामुळे माझी शारीरिक स्थिती चांगली नसतांनाही गुरुदेव सूक्ष्मातून माझ्या समवेत असल्यामुळे मला दुचाकी सहजतेने चालवता येते आणि दुचाकी वापरून मला प्रचारसेवेला जाता येते.
साधिका गोवा येथील सनातनच्या आश्रमात सेवेसाठी गेल्यामुळे तिच्या मालकांनी तिच्या अधिकोशातील खात्यात तिच्या नकळत १० सहस्र रुपये भरणे आणि हे पाहून साधिकेची भावजागृती होणे