‘सत्संग, बैठक, प्रसार, संपर्क अथवा एखादी सेवा केल्यानंतर ‘मला काय शिकायला मिळाले ?’, असा विचार माझ्या मनात लगेच येतो का ?’, असा विचार मनात येणे, म्हणजेच शिकण्याच्या स्थितीत रहाणे होय. हे साधनेला अत्यंत पोषक आहे.
ऑगस्ट मासात मला ८ – १० दिवस शारीरिक त्रासामुळे पुष्कळ थकवा जाणवत होता. १५.८.२०२० या दिवशी सकाळी नामजप झाल्यानंतर मी मानसरित्या देवद (पनवेल) येथील सनातनच्या आश्रमात गेले. तेव्हा आश्रमातील बाहेरील बाजूस मला ४ – ५ मोर दिसले.
‘सौ. सायलीला लहानपणापासून गायनाची फार आवड आहे. तिला रिकामा वेळ मिळाला की, ती गाण्याचा सराव करते. काही दिवसांपूर्वी तिने संत जनाबाईंचा एक अभंग फार अप्रतिम गायला होता.
पुणे जिल्ह्यात प्रतिदिन सकाळी ६७ टक्के आध्यात्मिक पातळीच्या सौ. मनीषा पाठक ‘गुरुलीला सत्संग’ घेतात. या सत्संगाविषयी ६१ टक्के आध्यात्मिक पातळीच्या कु. स्नेहल गुब्याड यांना सुचलेली कविता पुढे दिली आहे.
देवा, आला हा अज्ञानी जीव तव द्वारी । घेऊनी चरणी कृपा कर या जिवावरी ॥
‘धान्य निवडणारे साधक कष्ट करून धान्य निवडतात, स्वयंपाकघरातील साधक कष्ट करून महाप्रसाद बनवतात. त्यामुळे आपल्याला दैवी महाप्रसाद मिळतो. सगळ्या साधकांकडून शिकायचे. त्यांच्याशी आदराने बोलायचे’, असे सांगून ते माझ्यावर चांगले संस्कार करत असतात.
श्रीमती सौदामिनी माधवन् कैमल या सनातनचे पूर्णवेळ साधना करणारे साधक श्री. नंदकुमार कैमल यांच्या आई आहेत. कोची येथील सेवाकेंद्रात रहाणार्‍या साधकांना जाणवलेली त्यांची गुणवैशिष्ट्ये आणि त्यांच्यात झालेले पालट पुढे दिले आहेत.
आजचा समाज ‘अन्धेनैव नीयमाना यथान्धाः ।’ म्हणजे ‘एका अंधाने नेलेल्या दुसर्‍या अंध माणसाप्रमाणे डोळे झाकून आंधळ्याच्या मागेच चालला असून त्यातच ‘आपण धन्य झालो आहोत’, असे समजतो.’
