‘एके दिवशी मला बरे वाटत नव्हते. मला ‘चक्कर येईल’, असे वाटत होते. तेव्हा माझे यजमान श्री. संदीप मला म्हणाले, ‘‘खोलीतील भिंतीला पकडून चाल. पडू नकोस.’’ त्या वेळी मला वाटले, ‘‘मी कशी पडेन ? कारण स्थुलातून पडणे असो वा साधनेत न्यून पडणे असो, गुरुसाई सतत माझ्यासोबत आहेत आणि तेच मला सावरतात. त्या वेळी मला पुढील ओळी सुचल्या.’

जरी मी कधी साधनेत वा भूमीवर घसरून पडू लागले ।
सावराया मज शीघ्र साई माझे धावूनिया आले ।। १ ।।
स्थूल आणि सूक्ष्मातून असे सदैव घडते ।
मला मात्र सारे घडून गेल्यावरच कळते ।। २ ।।
कृतज्ञता भाव मनी देवा ‘किती रे तू करशी’ ।
वात्सल्यभावे तू आम्हा धरिलेस पोटाशी ।। ३ ।।
– सौ. स्वाती संदीप शिंदे (आध्यात्मिक पातळी ६६ टक्के), सनातन आश्रम, रामनाथी, फोंडा, गोवा.
|