सर्वाः सम्पत्तयस्तस्य सन्तुष्टं यस्य मानसम् ।
उपानद्गूढपादस्य ननु चर्मावृतैव भूः ॥
– हितोपदेश, मित्रलाभ, श्‍लोक १३८
अर्थ : ज्याचे मन संतुष्ट आहे, त्याच्याकडेच खरी संपत्ती आहे. ज्याने पायात पादत्राण घातले आहे, त्याच्या दृष्टीने जणू सर्व पृथ्वीच चामड्याने झाकलेली आहे, (म्हणजे तो पृथ्वीवर कुठेही फिरला, तरी त्याच्या पायाखालची भूमी त्याला (त्या पादत्राणामुळे) चामड्याचीच वाटेल.)
कळकळ (तळमळ) असेल, तर भगवंताशी बोलता येते !
योगी होण्याची पात्रता कुणामध्ये येते ?
‘केवळ सुख असावे, दुःख नको’, हे मागणे सयुक्तिक नाही !
अनुसंधान हा देहस्वभावच व्हावा !
आपल्याला पेलण्यासारखी असेल तेवढीच साधना गुरु सांगतात !