आश्रमात आल्यावर प्रसन्न वाटते. ‘आश्रमात काहीतरी दैवी शक्ती वास करत आहे’, असे वाटले. ‘आश्रमाच्या स्वयंपाकघरात साक्षात् अन्नपूर्णादेवी वास करत आहे’, असे वाटते. ‘आश्रमातून परत जावे’, असे वाटत नाही.’
‘स्वभावदोष आणि अहं यांच्या निर्मूलनाची प्रक्रिया राबवणे, स्वयंसूचना सत्रे करणे आणि सामाजिक दुष्प्रवृत्तींना रोखणे’ यांचा आरंभ स्वतःपासूनच करायला पाहिजे’, याची मला जाणीव झाली.
‘मी घरी सेवा करतांना ‘साक्षात् गुरुमाऊलींच्या वैकुंठात (परात्पर गुरु डॉ. आठवले निवास करत असलेल्या रामनाथी (गोवा) येथील सनातनच्या आश्रमात) सेवा करत आहे’, असा भाव ठेवते. त्यामुळे मला प्रत्येक कृती करतांना आनंद होतो. मला आलेल्या अनुभूती मी गुरुचरणी अर्पण करते.
कर्मकांड आणि उपासनाकांड या अंतर्गत साधना करतांना जिवाचा कल दत्ततत्त्वाचे प्रतीक असलेल्या बाह्य औदुंबराकडे असतो.
डॉ. कमलेश आठवले हे प्रसिद्ध बालरोगतज्ञ असून गेल्या अनेक वर्षांपासून ते अमेरिकेत वास्तव्यास आहेत. नॉर्थ कॅरोलिना राज्यात असलेल्या डरहॅम शहरातील ड्यूक विद्यापिठात ते प्राध्यापक म्हणून कार्यरत आहेत.
श्रीचित्‌शक्ति यांना जन्म देऊन । घोर कलियुगात आम्हा साधक-भक्तांचे कल्याण केले ।।
‘रामनाथी आश्रमात आल्यावर मी मागे जे काही सोडून आले होते, त्याचे मला पूर्णपणे विस्मरण झाले. असे या आधी कधीही झाले नव्हते.
आपल्या मनात ‘माझ्याकडून सेवेत चुका होतील. उत्तरदायी साधक चुका सांगतील’, अशी भीती असते. त्यामुळे आपल्याला ताण येऊन काळजी वाटते.
‘‘रुग्णाच्या हृदयामध्ये ७५ टक्के जंतूसंसर्ग (इन्फेक्शन) झाला आहे. त्यामुळे रुग्ण बरा होण्याची निश्चिती नाही; पण आपण प्रयत्न करूया !’’
‘गुरुदेवा, मला हिंदु राष्ट्र-स्थापनेच्या कार्याची पुष्कळ आवड आहे आणि ते कार्य करण्याची इच्छा आहे; म्हणून मी त्या दृष्टीने व्यष्टी आणि समष्टी स्तरावर नक्कीच प्रयत्न करणार आहे, तसेच मी माझ्या घरी आश्रमासारखे चैतन्यदायी वातावरण आणण्याचा प्रयत्न करणार आहे.’