क्रीडा क्षेत्रातील अपप्रकार आणि भारताचे अपयश !
जागतिक स्तरावर क्रीडाक्षेत्रामध्ये भारताच्या अपयशामागील मला लक्षात आलेली कारणमीमांसा येथे देत आहे.
पॅरा ऑलिंपिकमध्ये भारताला प्रथमच १९ पदके !
काही आठवड्यांपूर्वी येथेच झालेल्या ऑलिंपिकमध्येही भारताने प्रथमच सर्वाधिक ७ पदके मिळवली होती.
ब्रिस्बेन (ऑस्ट्रेलिया) येथे १२ वर्षीय हिंदु मुलाला गळ्यात तुळशीची माळ असल्याने फुटबॉल सामना खेळण्यापासून रोखले !
माळ काढल्यास खेळण्याची अनुमती देण्याची सवलत धर्माभिमानी हिंदु मुलाने नाकारली !
दुखापतीमुळे निराश झालेल्या विकलांग भारतीय खेळाडूने श्रीमद्भगवद्गीता वाचल्याने मिळालेल्या उत्साहामुळे कांस्य पदक जिंकले !
श्रीमद्भगवद्गीतेचे महत्त्व न मानणारे बुद्धीप्रामाण्यावादी आता तोंड उघडतील का ?
कृतज्ञतेची जाणीव कौतुकास्पद !
दहिया यांनी भारतात परतल्याक्षणी शिव मंदिरांत जलाभिषेक, तसेच रुद्राभिषेक करून कृतज्ञता व्यक्त केली. मोठे यश संपादन केल्यानंतरही दहिया यांच्या मनामध्ये असलेली ईश्वराच्या कृपेची जाणीव कौतुकास्पद आहे.
ऑलिंपिक स्पर्धेत रौप्यपदक प्राप्त करणारे कुस्तीपटू रविकुमार दाहिया यांच्याकडून भगवान शिवाला जलाभिषेक आणि रुद्राभिषेक !
भारतातील किती हिंदु खेळाडू ईश्‍वराची भक्ती करतात ? किंवा विजय मिळवल्यानंतर ईश्वराच्या चरणी लीन होतात ?
संवाद : पंतप्रधान आणि खेळाडू यांचा !
देशाच्या सर्वाेच्च पदावरील व्यक्तीने केलेली ही हितगुज निश्चितच सर्वांना प्रेरणादायी होती. या माध्यमातून प्रत्येक खेळाला एक वेगळे महत्त्व प्राप्त होणार आहे
अखेर सुवर्ण गवसले…!
अधिकाधिक भारतीय खेळांमध्ये तरुणांनी कौशल्य मिळवून आंतरराष्ट्रीय स्पर्धांमध्ये देशाचे नाव उज्ज्वल करावे, ही या निमित्ताने अपेक्षा !
नावाचे राजकारण !
त्या त्या क्षेत्रातील सर्वाेच्च व्यक्ती, राजे, महापुरुष, ऋषि किंवा देवता यांची नावे पुरस्काराला देणे हे आदर्श ठरू शकते. त्यामुळे ‘संबंधितांचा आदर्श घेऊनध्येय साध्य करायचे आहे’, ही आठवण रहायला साहाय्य होते. मोदी शासनाने चालू केलेली ही पद्धत स्वागतार्ह आहे.
‘राजीव गांधी खेल रत्न पुरस्कार’ आता ‘मेजर ध्यानचंद खेल रत्न पुरस्कार’ नावाने ओळखला जाणार !
पंतप्रधान नरेंद्र मोदी यांनी घोषणा !