अंत्यविधीची सेवा करतांना माझे मन पुष्कळ शांत होते. दहनाच्या वेळी ‘अग्नीदेव आणि वायुदेवता प्रसन्न होऊन पू. मेनरायकाकांचा मृतदेह आनंदाने स्वीकारला’, असे मला जाणवले.
सनातनचे ४६ वे (समष्टी) संत पू. (कै.) भगवंत कुमार मेनराय (वय ८५ वर्षे) यांच्या देहत्यागानंतरचा आज ११ वा दिवस आहे. त्या निमित्ताने…
पू. मेनरायकाकांच्या सूक्ष्म रूपाने शिवाशी एकरूप होण्याची इच्छा व्यक्त केली. त्यानंतर ही पू. मेनरायकाकांची चंदेरी रंगाची ज्योत शिवाच्या हृदयात सामावली गेली.
पू. मेनराय यांच्या देहातून वातावरणात चैतन्य प्रक्षेपित होत होते. हे सहन न झाल्याने एका वाईट शक्तीने प्रतिक्रिया दिली, ‘हे सनातनवाले आम्हाला नेहमी त्रासच देत असतात !’
साधना-यात्रा के लिए हमें आशीष देना । गुरुचरणों में हमें भी है जीवन सौंपना ।। गुरु ही अब हमारे माता-पिता, भाई । कर दी हमने अपने संत-पिता की विदाई ।।
त्यांचे जेवण आल्यावर ते त्यांच्या समवेत आलेल्या प्रत्येक साधकाचे नाव घेऊन मला विचारायचे, ‘ते जेवले का ?’ मी किंवा आमच्या समवेत असलेल्या साधकांचे जेवण झाले नसेल, तर ते आम्हाला जेवून यायला सांगायचे.’
आजपर्यंत मी जी काही धर्म आणि ईश्वर यांच्याविषयी श्रद्धा जोपासली, त्यातील परमोच्च स्थान मिळाले, याचा मला आनंद आहे, तसेच मी भाग्यवान आहे. प्रत्यक्ष ईश्वराच्या अवताराने माझे कौतुक केले, हे माझे सौभाग्य आहे.
आजारपणात पुष्कळ वेदना सहन करूनही पू. आई प्रसन्न दिसत होत्या. त्यांच्या मुखावर ‘यातना सहन करत आहे’, असा लवलेशही नव्हता. त्यांच्याकडे पाहून आणि त्यांच्याशी बोलतांना पुष्कळ आनंद मिळत होता.
आतापर्यंत घडलेल्या सर्व प्रसंगांचे चिंतन करतांना ‘संतांनी आम्हा दोघींकडून साधना कशी करून घेतली ? आणि त्यांच्या वक्तव्यांचा काय कार्यकारणभाव होता ?’, हे लक्षात आले. ते लिहिण्याचा प्रयत्न केला आहे.
पू. आजींकडे बघितल्यावर त्यांचे रूप हे सच्चिदानंद परब्रह्म गुरुदेवांसारखेच जाणवते. ‘पू. आजी सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांच्याशी एकरूप होत आहेत’, असे मला वाटते.