जेव्हा आपण स्वतः भाजीपाला लावतो, तेव्हा बी पेरण्यापासून भाजी मिळण्यापर्यंतच्या संपूर्ण प्रक्रियेचे आपण साक्षी असतो. ‘लहानशा बीपासून मोठे रोप आणि पुढे त्या रोपाला फुले अन् फळे येणे’, ही निसर्गाची किमया आपण अनुभवतो.
‘ऊस गोड लागला म्हणून मुळासह खाऊ नये’, अशी एक सार्थ म्हण आपल्याकडे आहे. ती लोणच्यालाही लागू होते. काही लोक भाजी इतक्या प्रमाणात लोणचे खातात. ते चूक आहे. अंगठ्याच्या पेराएवढी फोड आणि अर्धा चमचा खार इतके लोणचे एका दिवसाला पुरे !
देशातील कोट्यवधी हिंदू आणि त्यांच्या संघटना यांपैकी केवळ डॉ. स्वामी हेच एकटे यासाठी प्रयत्न करत आहेत, हे हिंदूंसाठी लज्जास्पद आहे !
भारतीय संस्कृती असे सांगते की, ज्याप्रमाणे माता-पिता, तसेच निकटवर्तीय हयात असतांना त्यांची सेवाशुश्रूषा आपण धर्मपालन म्हणून करतो, त्याप्रमाणे त्यांच्या मृत्यूनंतरही त्यांच्याप्रती आपले काहीतरी कर्तव्य असते.
हिंदु धर्मशास्त्रावर श्रद्धा ठेवून करतो, ते ‘श्राद्ध’ ! श्राद्ध केल्याचे अनंत लाभ असले, तरी त्यामध्ये ज्या चुकीच्या चालीरिती घुसल्या आहेत, त्यांना विरोध होणेही तितकेच आवश्यक आहे. या लेखातून हिंदूंना धर्मशिक्षण मिळणे अपरिहार्य का आहे, हे लक्षात आले असेल !
फोडणीचे पोहे बनवतांना अत्यंत अल्प प्रमाणात तेल वापरले, तर पित्ताचा त्रास होत नाही. अत्यल्प तेल वापरूनही उत्तम चवीचे फोडणीचे पोहे बनवता येतात. ज्यांना हे येत नाही, त्यांनी ओळखीच्या सुगरणींकडून ते शिकून घेतले, तर घरातील पित्ताचे त्रास पुष्कळ न्यून होतील.
साधिका रामनाथी आश्रमात वास्तव्यास असताना श्री. संतोष आणि सौ. स्नेहल गांधी यांच्या सोबत सेवा करत होते. त्या वेळी लक्षात आलेली त्यांची गुणवैशिष्ट्ये येथे दिली आहेत.
संभाजीनगर येथील सनातनचे ९८ वे संत पू. (अधिवक्ता) सुरेश मधुसूदन कुलकर्णी यांचा साधनाप्रवास
गेल्या वर्षी मालाड, मुंबई येथील आमच्या घरी महालय श्राद्ध झाले. त्या वेळी मला आलेल्या अनुभूती दिल्या आहेत.
यजमानांसह बाहेर जाण्यासाठी निघत असतांनाच यजमानांना तातडीने कामासाठी जावे लागणे आणि ते घरी येईपर्यंत मनात प्रतिक्रिया न येता २ घंटे आनंदाने नामजप होणे…..