गोवा येथील सौ. मंगला पांडुरंग मराठे यांनी समष्टी साधनाप्रवासात अनुभवलेली परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांची अखंड गुरुकृपा !
१४ जानेवारी या दिवशी परात्पर गुरुदेवांनी पत्रलेखनातून शिकवलेले वेळेचे महत्त्व याविषयी लिखाण पाहिले. आज त्यापुढील भाग पाहूया. . .
१४ जानेवारी या दिवशी परात्पर गुरुदेवांनी पत्रलेखनातून शिकवलेले वेळेचे महत्त्व याविषयी लिखाण पाहिले. आज त्यापुढील भाग पाहूया. . .
‘२२.१२.२०२० या दिवशी श्रीसत्शक्ति (सौ.) बिंदा सिंगबाळ यांनी साधकांना सांगितले, ‘‘आपण रामनाथी आश्रमाच्या पवित्र वास्तूत रहात आहोत.
साधनेच्या मार्गात चिखल, दगड, फुलांचे काटे, शिडी, मनाचा संघर्ष आणि प्रशिक्षणवर्ग येतो. या मार्गातून गेल्यावर देव साधकाच्या स्वागतासाठी आतुरतेने हात पुढे करत असल्याचे दिसत आहे.
१३ जानेवारी या दिवशी सौ. मंगला मराठे यांची परात्पर गुरुदेवांशी प्रथम भेट याविषयी लिखाण पाहिले. आज त्यापुढील भाग पाहूया.
मला पुष्कळ वेदना व्हायच्या. देव मला वेदना सहन करण्याची शक्ती द्यायचा; पण काही वेळा मला वेदना सहन व्हायच्या नाहीत. मला रडू यायचे आणि डोळ्यांत पाणी आल्याने मला सर्दी व्हायची.
‘आरसा म्हणजे माझा कृष्ण आहे’, असा भाव ठेवून प्रदर्शन आवरतांना कृष्णाशी खेळायचे. मी पुनःपुन्हा त्या आरशामध्ये बघायचे आणि आरसा (कृष्ण) दुसर्या बाजूने बघायचा. त्यामुळे कृष्ण जिंकत असे आणि मी हरत असे; पण आज उलटच झाले. आरसा माझ्याकडे बघायला लागला आणि मी आरशाकडे, म्हणजेच कृष्णाकडे बघू लागले. त्याला मी घरून आल्याचा पुष्कळ आनंद झाला होता.
परात्पर गुरुमाऊलीच्या अवतारी व्यक्तीत्वाचे रेशीमधागे उलगडणारा साधनाप्रवास सौ. मंगला मराठे यांनी शब्दबद्ध केला आहे. आपण तो त्यांच्या शब्दांतच क्रमशः अनभवूया…
कु. आरती सुतार यांनी परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांच्या आठवणीने त्यांना उद्देशून चित्ररूप लिखाण केले ते येथे देत आहोत. उदाहरणस्वरूप एक चित्र येथे प्रसिद्ध करत आहोत.
‘ऑक्टोबर २०१३ मध्ये मी पुणे येथील अगस्ती नाडीपट्टीवाचक श्री. मुदलियारगुरुजी यांच्याकडे माझी नाडीपट्टी पहाण्यासाठी प्रथमच गेले होते.
‘हे माझे घर नाही, तर आश्रम आहे’, असा भाव ठेवून आणि ‘देवाला अपेक्षित अशी सेवा होऊ दे’, अशी प्रार्थना करून सेवेला आरंभ करते. तेव्हापासून घर अधिक स्वच्छ दिसत आहे आणि मला येणारा थकवाही जाणवत नाही’, असे माझ्या लक्षात आले.