त्या वसाहतीत प्रवचने झाल्यामुळे तेथील लोकांना नामजपाची गोडी लागली. ते सर्व जण सामूहिक नामजप करतात. त्या वसाहतीतील जिज्ञासू नामजप करत असल्यामुळे त्यांना अनुभूती येऊ लागल्या.
सद्गुरु दादांनी रात्रंदिवस घेतले कष्ट, वर्णू कसे । ध्यास आम्हा घडवण्याचा तयांचा, ते वर्णू कसे । नेण्या प्रत्येक साधकास पुढे, चिकाटी वर्णू कशी । करण्या साहाय्य साधकास, तळमळ वर्णू कशी ।
देवाच्या इच्छेनुसार सर्व घडत असल्याने मला केवळ देवाच्या ‘हो’मध्ये ‘हो’ मिळवायचे आहे’, असा भाव ठेवल्याने या प्रसंगात ‘देवाची माझ्यावर कृपा कशी होत आहे !’, असे माझे चिंतन होते आणि ‘देवाने मला आशीर्वादच दिला आहे’, असे मला वाटते.
स्वतःची प्राणशक्ती अत्यल्प असतांनाही सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांनी पू. आजींसाठी नामजपादी उपाय केले, तसेच अन्य साधकांना उपाय सांगून त्यांच्याकडून उपाय करवून घेतले. या वेळी सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांनी केलेले मार्गदर्शन येथे पाहूया.
‘संतांचे ईश्वराशी असलेले अनुसंधान, ईश्वराप्रतीचा भाव आणि तळमळ’ हे गुण पाहून साधकांना ‘आपल्यामध्येही हे गुण यावेत’, असे वाटू लागते आणि नकळत त्यांचे प्रयत्नही चालू होतात. संतसहवासात साधकाचे मन हळूहळू सकारात्मक होऊ लागते.
भ्रष्टाचार्‍याची पत्नी आणि १८ वर्षे वयावरील मुले, नातेवाईक, ओळखीचे, कार्यालयातील सहकारी इत्यादींनाही भ्रष्टाचारी हा पगारापेक्षा अधिक पैसे कमवत असल्याची तक्रार न केल्याविषयी गुन्हेगाराचे साथीदार म्हणून आजन्म कारागृहात टाका !
‘सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. जयंत आठवले ‘आदर्श राष्ट्र रचना कशी करावी ?’, याविषयी समाजास केवळ मार्गदर्शन करत नसून, त्यासाठी हिंदुत्वनिष्ठांकडून प्रत्यक्ष कृती करवून घेत आहेत. त्यामुळे ते खर्‍या अर्थाने राष्ट्रगुरु आहेत.
उठल्यापासून मला आल्हाददायक आणि उत्साही वाटत होते. ‘परात्पर गुरु डॉक्टर माझ्या अंतरंगात आहेत’, असा भाव सतत असल्याने माझ्याकडून दिवसभरातील साधनेचे प्रयत्न सहजपणे आणि अंतर्मुखतेने होत होते.
सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांच्या देहातून वातावरणात सातत्याने चैतन्याचे प्रक्षेपण होत असते. सच्चिदानंद परब्रह्म डॉक्टरांनी वस्त्रालंकार परिधान केल्यावर त्यांच्यातील चैतन्याने वस्त्रालंकार शुद्ध आणि पावन झाले. त्या वस्त्रालंकारांमध्ये देवत्व आल्याने त्यांना ‘दैवी अलंकार’, असे म्हटले आहे.
‘पाश्चात्त्य देशांत गायन आणि नृत्य केवळ सुखासाठी करतात. याउलट भारतात संगीत आणि नृत्य साधनेचे प्रकार म्हणून ६४ कलांच्या अंतर्गत होते. त्यामुळे संगीत आणि नृत्य साधनेमध्ये ध्यानाप्रमाणे स्थिर न बसताही, म्हणजे गातांना आणि नृत्य करतांना ध्यान लागते ! भक्तीगीते गातांना किंवा समवेत नृत्य करतांना भावही जागृत होतो.’