पूर्वी रामनाथलाही मांसाहार करायला पुष्कळ आवडत असे. मी त्याला मांसाहार न करण्याविषयी सांगितल्यापासून त्याने मांसाहार घेणे बंद केले.
मृत्यूनंतर वाईट शक्ती लिंगदेहावर आक्रमण करत असल्याने गुरुकृपेचे कवच आवश्यक असणे
त्याने घाटंजी येथील सभेच्या वेळी आमच्या समवेत पूर्ण वेळ नामजप केला. त्याचे गुण आणि तळमळ पाहून ‘मी किती न्यून पडते’, याची जाणीव होऊन मला खंत वाटली.
सद्गुरु गाडगीळकाकांनी सांगितलेले नामजप केल्यामुळेच माझे दोन्ही डोळ्यांचे शस्त्रकर्म निर्विघ्नपणे पार पडले.
‘एका बालसाधकाने नामजप लिहिलेली वही गुरुदेवांना (सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांना) दिल्यावर ती वही सर्व साधकांना गंध घेण्यासाठी दिली …
नामजपादी उपाय केल्यामुळे सकारात्मकता वाढून आनंद मिळणे, राग अल्प होणे आणि चुकीसाठी क्षमायाचना करणे
बाहेर पुष्कळ ऊन असूनही सद्गुरु डॉ. चारुदत्त पिंगळेकाका आणि सर्व साधक सेवा करत असलेल्या ठिकाणी अकस्मात् थंड वारा येऊ लागणे
सेवा करतांना निर्विचार हा जप केल्यावर मला मनाची एकाग्रता साधता येते. हा जप चालू केल्यापासून मला सेवेत आनंद मिळू लागला आहे.
तरण तलावातील मुलांना विनामूल्य पोहायला शिकवणे, गुरुकृपेने त्यातून समष्टी सेवा होणे आणि त्या सेवेतून आनंद मिळणे
अनेक दैवी गुणांचा समुच्चय असलेल्या साधकांमध्ये सनातनची खरी शक्ती दडलेली आहे’, असे म्हटले, तरी वावगे ठरणार नाही. असे साधकांना निर्माण करणारे गुरु किती महान असतील नाही का !