नामजप करत असतांना मला जाणवले, ‘प.पू. बाबांची गाडी, म्हणजे साक्षात् शेषनाग आहे आणि त्यावर श्रीविष्णुस्वरूप सच्चिदानंद परब्रह्म डॉक्टर पहुडले आहेत.’
‘१९.१.२०२४ ते २१.१.२०२४ या कालावधीत मी रामनाथी (गोवा) येथील सनातनच्या आश्रमात झालेल्या ‘मराठी सत्संगसेवक शिबिरा’मध्ये सहभागी झाले होते. तेव्हा मला आलेल्या अनुभूती येथे दिल्या आहेत.
ज्या ठिकाणी तुमच्या वाहनाला अपघात झाला, त्या ठिकाणी या पूर्वी बरेच अपघात झाले आहेत; मात्र त्या अपघातात कुणीच वाचले नाहीत.
‘श्रीसत्शक्ति (सौ.) सिंगबाळ एका वनात झाडाखाली बसल्या आहेत. त्यांच्या डोक्यावर फुलांचा मुकुट आहे. त्यांच्याकडे आलेल्यांना त्या फुले देऊन आशीर्वाद देत आहेत. मी ते सर्व पहात आहे.
आधुनिक वैद्य म्हणाले, ‘‘तुमची जखम एवढी लवकर कशी काय भरली ?’’ आधुनिक वैद्यांना याचे पुष्कळ आश्चर्य वाटले. संतांच्या चैतन्यमय स्पर्शाने अशक्य ते शक्य झाले.
पूजाविधी आपण देवतांच्या आव्हानासाठी करतो; पण या वेळी ‘देवतांना आवाहन करण्यापूर्वीच देवता येऊन कार्य करू लागल्या आणि त्यानंतर पूजा झाली’, असे मला जाणवले.
भक्ती आहे इतरांना समजून घेण्याची क्षमता ।
भक्ती सर्वांना स्वतःत सामावून घेण्याची क्षमता ।।
‘संतांच्या वाणीमुळे आपल्यातील अनिष्ट शक्ती, स्वभावदोष आणि अहं नष्ट होऊ देत’, अशी प्रार्थना केली पाहिजे. ईश्वर सर्वगुणसंपन्न आहे.
सद्गुरु पिंगळेकाका माझ्यापासून ५ – ६ फूट दूर बसून नामजपादी उपाय करत होते, तरीही माझ्या अनाहतचक्रावरील आवरणाचा भेद होऊन ते विशुद्धचक्रापर्यंत आले.
श्री दुर्गादेवीच्या मूर्तीकडे पाहून मला पुष्कळ चांगले वाटले. ‘त्या मूर्तीकडे एकटक पहात रहावे’, असे मला वाटत होते. ‘मला मूर्तीमधून तेजतत्त्व भरभरून मिळत आहे आणि तिच्या हातातील प्रत्येक शस्त्राने माझे स्वभावदोष अन् अहं नष्ट होत आहेत’, असे मला जाणवत होते.