‘रामनाथी (गोवा) येथील सनातनच्या आश्रमातील संत आणि प्रसारातील संत यांना परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांचा सत्संग लाभला. त्या सत्संगात मला आलेल्या अनुभूती येथे दिल्या आहेत.
९.२.१९९५ या दिवशी प.पू. भक्तराज महाराज यांचा अमृत महोत्सव होता. मला जाता न आल्याचे वाईट वाटून रडूही येत होते. त्या रात्री झोपल्यावर स्वप्नात मला अमृत महोत्सवाचा सोहळा दिसला. स्वप्नात ‘मला एक मोठे मैदान दिसले. मैदानात समोर कमान लावलेली दिसली…
‘सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले हे मनुष्यरूपातील श्रीमन्नारायण आहेत’, याचा विसर पडल्याने श्रद्धा न्यून होऊन साधकाचा अहंभाव वाढणे.
एखाद्या जिवाची आध्यात्मिक उन्नती होत जाते, तेव्हा त्याच्या बाह्य रूपावरून सामान्य व्यक्तीला त्याच्यातील भेद कदाचित लक्षात येणार नाही; पण सूक्ष्मातून जाणणार्‍याला त्याच्यातील पालट लक्षात येतात.
नामजप करत असतांना मला जाणवले, ‘प.पू. बाबांची गाडी, म्हणजे साक्षात् शेषनाग आहे आणि त्यावर श्रीविष्णुस्वरूप सच्चिदानंद परब्रह्म डॉक्टर पहुडले आहेत.’
आधुनिक वैद्यांनी शस्त्रकर्म करण्यास सुचवले असले, तरी ‘परात्पर गुरु डॉक्टरच माझे वैद्य आहेत’, असे वाटून त्यांना त्रासांविषयी आत्मनिवेदन करणे आणि सद्गुरु मुकुल गाडगीळकाकांनी सांगितलेला नामजप केल्यावर १५ दिवसांत हात बरा होणे.
माझ्या भावाने आम्हाला सांगितले, ‘‘मानखुर्दला सत्संग सोहळा आहे. आपण तिथे जाऊन येऊ.’’
बेळगाव येथे हिंदु राष्ट्र-जागृती सभेची सेवा पुष्कळ सावकाश चालू होती. त्या सभेसाठी सद्गुरु स्वाती खाडयेताई येणार होत्या.
फेब्रुवारी २०२४ मध्ये सद्गुरु नंदकुमार जाधव गुडघेदुखीवरील उपचारांसाठी काही दिवस पुणे येथे आले होते. त्या वेळी ते सौ. वृंदा सटाणेकर यांच्या घरी वास्तव्यास होते. त्या वेळी सद्गुरु काकांच्या सहवासात सौ. प्रीती कुलकर्णी यांना शिकायला मिळालेली सूत्रे आणि आलेल्या अनुभूती येथे दिल्या आहेत.
‘१.१२.२०२३ ते ३.१२.२०२३ या कालावधीत सनातन संस्थेने रामनाथी (गोवा) येथील सनातनच्या आश्रमात आयोजित केलेल्या ३ दिवसांच्या ‘मराठी साधना शिबिरा’मध्ये साक्षात् भगवंत सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. जयंत आठवले यांच्या कृपेने मला सहभागी होता आले. तेव्हा मला आलेल्या अनुभूती आणि शिकायला मिळालेली सूत्रे येथे दिली आहेत.