‘श्री महालक्ष्मीदेवीचे मंत्र म्हणत देवीची पुष्पांनी अर्चना (देवीला फुले वहाणे) करणे म्हणजे लक्षार्चना होय.’
ज्या वेळी माझ्या मनात ‘गरुडदेवाला आहुती देऊया’, असा विचार आला, त्याच वेळी गरुडदेवाला सूक्ष्मातून ती आहुती पोचली होती. मला आहुती देण्याची प्रत्यक्ष कृती करावी लागली नाही आणि गरुडाने सूक्ष्म रूपातून तेथे येऊन त्याची पोचपावती दिली.
सृजनशीलतेचे प्रतीक असलेले यज्ञकुंडाचे योनीपीठ वस्त्राने झाकायला सांगणारी हिंदु संस्कृती !
जीवनातील कार्य अजून संपलेले नसेल, तर संत समाधी घेऊ शकत नाहीत; कारण तशी ईश्वराची इच्छा नाही. कार्याची संपूर्णता सर्वज्ञ असलेल्या ईश्वरालाच कळते.
‘त्यांच्या परंपरेत पाद्यपूजा कशी करतात ?’, हे मला शिकता आल्याने त्या वेळी मलाही शिष्यभावात रहाता आले.
आपत्काळाच्या दृष्टीने आपण केवळ आपल्या घराचे स्थलांतर करायचे. आपले मन ईश्वराच्या चरणीच ठेवायचे आहे. त्याचे स्थलांतर करायचे नाही.
औषधशास्त्राचे जाणकार सिद्ध ‘भोगर ॠषि’ यांच्या स्थानाचे दर्शन !
ईश्वरी संकल्पाने हिंदु राष्ट्र येणारच आहे. साधकांसाठी मुख्य ध्येय हे हिंदु राष्ट्राच्या सेवेमध्ये साधनेच्या माध्यमातून स्वतःचे योगदान देऊन ईश्वरप्राप्ती करून घेणे हे आहे.
‘सनातनच्या साधकांना कोणत्याही ज्वराने ग्रासून भय वाटू नये’, यासाठीश्री ज्वरहरेश्वराची पूजा करण्यात आली. या वेळी अधिकाधिक फळांच्या रसाचा अभिषेक करण्यात आला.
‘साधक गुरूंच्या छायेतून बाहेर गेला, तर त्याच्यापुढे प्रारब्धाचा डोंगर उभा राहतो.